راز محبوبیت معصومه ابتکار در چیست؟
معصومه ابتکار بی شک محبوب‌ترین رییسی است که سازمان حفاظت محیط زیست در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خود دیده است؛ این واقعیتی است که دوست و دشمن با انصاف ناچار از پذیرفتن آن هستند؛ واقعیتی که انتشار نتایج نظرسنجی اخیر هم درستی آن را بار دیگر مورد تأکید قرار داده است. نگارنده خود به عنوان فردی که تقریباً به تمامی نقاط کشور رفته و فعالان محیط زیستی اغلب مناطق مملکت را می‌شناسم، باور دارم که معصومه ابتکار هیچ رقیب دیگری جز اسکندر فیروز برای تصرف مقام محبوب‌ترین فرد در تاریخ 50 ساله سازمان محیط زیست ایران ندارد. در چهاردهم تیرماه 1392، وقتی که چند هزار نفر شرکت کننده‌ی حاضر در جشن روز ملّی دماوند نیز یکصدا از دکتر اسماعیل کهرم خواستند تا خواست ایشان را برای قبول این مسئولیت به گوش معصومه ابتکار برسانند، به عینه دریافتم که وی، تنها زن محبوب در حوزه سیاست ایران است.
اما راز این محبوبیت و ماندگاری در چیست؟
دیروز یادداشتی را در پاسخ به این پرسش در خبرآن لاین نوشتم که می‌توانید در این نشانی آن را ملاحظه فرمایید. یادداشتی که تا این لحظه بازخوردهای بسیار زیادی در وب‌سایت‌ها، وبلاگ‌ها، پایگاه‌های اطلاع رسانی و خبرگزاری‌های متعدد درون و برون کشوری داشته است.
برخی از بازخوردهای این یادداشت در:
- پارسینه
- تی نیوز
- پایگاه خبری بانکداری الکترونیک
- قطره
- خبرخوانی
- خبردونی
- عصر نو
- شهر خبر
- ابتدایی
- سایت خبری واحدها و تولیدات کشور
- ویستا
- خبر پو
- هم میهن
- واضح
- اهورا وب
- ncep
- پرو نیوز
- گزارشات
- سبزپرس
- بنکر
- داور
- دانش روز
- قم فردا
- لیواس
- پرشین وی
- پایگاه اطلاع رسانی کرمان 1400
- تیتر یک
- هات خبر
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.