مهار بيابان‌زايي

     شادروان نادر ابراهيمي، زماني گفته بود: «فراموشي را با دردناك‌ترين نفرت‌ها بياميزيم، چرا كه انسان دوستانش را فراموش مي‌كند ... و حتا رنگ لبخند نگاه يك رهگذر را ... آن را هم فراموش مي‌كند!»
امروز به واقع دريافتم كه او چه مي‌گويد ...
     چرا با كمال شرمندگي متوجه شدم كه امسال در شرايطي دوّمين سال شهادت، محيط‌بان شجاع كشور، يحيي شاه‌كوه محلي را پشت سرگذاشتيم، كه حتا كوچكترين اشاره‌اي به اين شهيد بزرگوار نكردم. شهيدي كه خون پاكش را داد تا من و تو امروز همچنان بتوانيم از طبيعتي سخن بگوييم كه شمار متجاوزان به حريمش، شتابان در حال افزايش است.
    حيرت‌آورتر آنكه با اندكي پيگيري و جستجو دريافتم كه گويا اين فراموشي، فراگير بوده و ظاهراً بسياري ديگر از جماعت سبزنويس در اردوگاه گرين‌بلاگ، يادآوري اين مناسبت ارزشمند را از ياد برده بودند!
شاه‌كوه براي نجات ميانكاله هر چه كه در توان داشت، انجام داد ... اميدوارم كه روح بلندش اين غفلت ما را ببخشد و بگذرد.
    بار ديگر سالروز شهادت اين بزرگ‌مرد افتخارآفرين را به تمامي تلاش‌گران مخلص طبيعت ايران و به ويژه محيط‌بانان عزيز، تبريك و تسليت عرض مي‌كنم و براي خانواده عزيزش آرزوي سعادت و بهروزي بيشتر دارم.

   در همین باره:

   - در برابر گلوله مي‌ايستم، پس هستم!
    - آنها كه در تشييع پيكر پاك  شاه‌كوه محلي هم ديده نشدند!

    - سازمان محیط زیست در بحث آشوراده خیانت کرد.

    - به ياد مردي كه ديگر نيست ...

درج نظر