سكوت نهادهاي مسئول در برابر فاجعه‌ي تخريب غار چال نخجير!
همين پاييز سال گذشته بود كه سرانجام توانستم از نزديك اين غار رؤيايي و زيبا را ببينم و در عظمت اهورايي‌اش كلاه از سر بردارم … خوانندگان عزيز مهار بيابان‌زايي حتماً يادشان هست كه چگونه از آن غار و زيبايي‌هاي كم‌نظيرش گفتم و نوشتم … (و البته حالا مي‌فهمم كه چرا هرگز نتوانستم آن سفرنامه را به پايان ببرم).
امّا خبر امروز روزنامه اعتماد، دلم را به درد آورد … چگونه ممكن است يك ارگان مسئول تا اين حد سبكسرانه و بدون مسئوليت با چنين ميراث طبيعي ناهمتايي كه بيش از ۷۰ ميليون سال قدمت دارد، برخورد كرده و امانت طبيعت را چنين سبكسرانه نابود سازد؟!
و غم‌بارتر آنكه ظاهراً هيچ نهاد نظارتي يا حكومتي وجود ندارد كه بر عليه چنين خطاي آشكاري اعلام جرم كرده و مسببان اين نابخردي نابخشودني را به مجازات رساند!
واي بر ما …
+ نوشته شده در یکشنبه ۶ مرداد ۱۳۸۷ ساعت 23:3 توسط محمد درویش
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم. 