بيش از ۲ ميليون خودروي اضافي در تهران تردد ميكند!
ديروز در همايش «چالشها و راهبردهاي زيستمحيطي كلانشهر تهران»، بسياري از سخنرانان – به درستي - بر فشار بيش از توان ظرفيت زيستمحيطي پايتخت ايران تأكيد كرده و شرايط امروز تهران را فوقالعاده بحراني خواندند. در حقيقت، رد پاي بومشناختي تهران، بسيار بيشتر از آنچه كه ظاهراً – از منظر سرزميني و فيزيكي - اشغال كرده است، گسترده شده و از كارايي سرزمينهاي مجاور با شتابي دمادم افزاينده ميكاهد. اُفت سطح آبهاي زيرزميني در حاشيهي جنوبي شهر (دشت ورامين) تا ميزان دو متر در سال يكي از شناسههاي اين دستدرازي آزمندانهي تهران است؛ شهري كه براي حياتش مجبور شده تا منابع آبي حوضهي آبخيز طالقان در يكصد و پنجاه كيلومتري باخترياش را نيز ببلعد.
و امّا يكي ديگر از شناسههاي بارز اين مدعا را ميشود در اين پوستر آشكارا ديد. پوستري كه توسط شركت كنترل كيفيت هواي تهران توليد شده و بر بنياد آن مشخص است كه تهران فقط توانايي پذيرش 900 هزار خودرو را دارد، در حالي كه هماكنون بيش از 3 ميليون خودرو در اين كلان شهر خاورميانه در تردد هستند.
گفتني آنكه وقتي از ظرفيت زيست محيطي يك منطقه ياد ميشود، يعني: «حداكثر آلودگي كه توسط منابع انتشار ميتواند توليد شود، بدون آنكه ميزان غلظت آلايندهها از حدود استاندارد فراتر رود.»
به راستي براي تهران چه بايد كرد؟ آيا ميشود بر اقدام آن گروه از مديراني كه كوشيدند از جابجايي پايتخت كشور در طول دهههاي گذشته ممانعت كنند، همچنان صحه نهاد و دفاع كرد؟!
اميدوارم كه وعده معصومه ابتكار تحقق يافته و به زودي گزارش وضعيت زيستمحيطي شهر تهران انتشار يابد تا همگان دريابند كه در چه جهنمي روزگار ميگذرانند. بلكه آقايان و خانمهاي مسئول اندكي از شعارهايشان براي آباداني جهان دست برداشته و نخست بكوشند تا شهرشان را آباد كنند.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.