ابعاد رسانهاي فاجعهي ماسال همچنان رو به گسترش است
امروز – ۳ مرداد - در روزنامه دنياي اقتصاد، يك گزارش مشروح در پيگيري ماجراي حملهي پروانه سفيد درختان منتشر شده كه در آن به برخي تمهيدات بخش پژوهش براي مبارزه جدي با اين آفت خطرناك و بيگانه، امّا زيبا اشاره شده است، اسدالله افلاكي نيز ديروز به نگارنده گفت كه همچنان پيگيري موضوع و انتشار خبر در اين حوزه در دستور كار همشهري قرار دارد. خبرگزاري ايسنا و روزنامه مردمسالاري نيز اين خبر را پوشش دادهاند و افزون بر آن، در آخرين شماره هفته نامه پرشمارگان و محبوب شهروند امروز – ۲۹ تير ۸۷- نيز ماجراي غمانگيز و حيرتآور ماسال بازتاب يافته بود. حتا اين هفتهنامه درصدد است تا پرونده ماجرا را براي شمارههاي آينده خود همچنان باز نگه دارد و احتمالاً به صورتي مشروحتر، تمامي ابعاد آن را مورد مداقه قرار دهد.
اميد كه تمامي اين حركتها به تسهيل اقدامات اجرايي و مؤثر مبارزه با اين آفت خطرناك منجر شده و به ويژه سرانجام مسئولين امر با اختصاص بودجه ۳۵۰ ميليون توماني براي ريشهكني كامل آن موافقت كنند. بودجهاي كه حتا ارزش آن به ارزش يك هكتار از جنگلهاي كمنظير ماسال هم نميرسد و با اين وجود، خوشبينانهترين گزارشها دلالت بر آن دارد كه دستكم ۸۰ هزار هكتار از رويشگاههاي جنگلي – فقط در استان گيلان - دستخوش اين تجاوز شده و توان رويشياش مختل شده است.
به سهم خود از همهي مديران و خبرنگاران رسانههايي كه اين خبر را پوشش داده و تا رسيدن به هدف پيگيري ميكنند، قدردانم.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.