مهماني از جزيره گوام در مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور
همان طور كه پيشتر هم اعلام شده بود، دوشنبه گذشته – ۲۴ تيرماه ۱۳۸۷- آقاي دكتر شهرام خسروپناه، پژوهشگر مؤسسه تحقيقات محيط زيست و آب دانشگاه گوام، مهمان ما در باغ گياهشناسي ملّي ايران بودند و به ارايهي پژوهشهاي خويش در مورد «مدل پتانسيل فرسايش خاك در حوزههاي آبخيز» پرداختند.
نكتهي جالب در مورد جزيره گوام كه خسروپناه به آن اشاره كردند، پذيرش ۳ ميليون گردشگر و درآمد ۱۰ ميليارد دلاري حاصل از آن در سال بود! آن هم جزيرهاي كه فقط ۵۴۱ كيلومتر مربع وسعت دارد (اندكي بيش از يك سوّم جزيره قشم كه ۱۴۹۱ كيلومتر مربع وسعت دارد). به ديگر سخن، ميزان گردشگر در اين جزيرهي كوچك دهها برابر كشور پهناوري چون ايران است كه هنوز حتا نميتواند ادعا كند كه ۵۰۰ هزار گردشگر واقعي را در سال پذيراست! آن هم كشوري كه در شمار شش مملكت نخست جهان از منظر جاذبههاي گردشگري است.
مشكل فرسايش خاك در گوام بسيار جدي است، جزيره اي كه ۲۵۰۰ ميلي متر ميانگين بارندگي سالانه آن است
به هر حال، دوستاني كه درصدد تكميل تحصيلات خود هستند، ميتوانند با دكتر خسروپناه در تماس باشند، چرا كه ظاهراً در گوام – اين جزيرهي كوچ متعلق به آمريكا – پول فراواني براي تحقيق وجود دارد و دربه در به دنبال محققش ميگردند!
براي آشنايي بيشتر با دكتر خسروپناه اينجا را جستجو کنید
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم. 
