تصاويري از آثار سرمازدگي بر رويشگاه جنگلي چيتگر – غرب تهران

سرماي كمسابقهي زمستان 86، همان طور كه پيشتر هم اشاره كردم، خسارتهاي سنگيني را بر بخش كشاورزي و منابع طبيعي كشور وارد ساخته و علاوه بر آسيبرساندن به بسياري از اقلام كشاورزي و درختان ميوه (حتا انار و زيتون)، شمار قابل توجهي از درختان نسبتاً مقاوم سوزنيبرگ را نيز متأثر كرده و از بين برده است. از جمله آثار اين سرما را آن گروه از شهروندان تهراني كه در مسيرهاي غربي تهران تردد دارند، ميتوانند بر روي جنگلهاي دستكاشت چيتگر كه قدمتي نزديك به 40 سال دارند، به وضوح مشاهده كنند. اين تصاوير را كه ديروز – 21 فروردين 87 – از منظر شمالي جنگل چيتگر گرفتهام، به خوبي نمايانگر عمق فاجعه است.

اميد كه با بررسي به موقع گونههاي آسيبديده و شناسايي گونههاي مقاوم به سرما، از اين چالش و بحران اقليمي، فرصتي كمنظير براي كشف و معرفي مناسبترين و مقاومترين اقلام كشاورزي و گونههاي درختي و علفي خود بهره بريم.
يادمان باشد، هيچ چيز طبيعت، بيحكمت نيست، به شرط آن كه خردمندانه و صبورانه با آن برخورد كنيم.
براي ديدن عكسهاي بيشتر اينجا كليك كنيد
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.