من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن!
نام «صنوبر» هميشه برايم جاذبه داشته است، از اون نوع جاذبه‌هايي كه توصيفش سخته، ولي دركش آسون! درست مثل فاصله‌ي گل نيلوفر و قرن! كه بهتره پي آواز حقيقتش شناور باشيم تا اينكه درصدد مكاشفه‌ي موزائيك‌وار مسيرش برآييم.
براي همينه كه وقتي شنيدم، همكار عزيز و دانشمندم، جناب آقاي دكتر منوچهر اماني، يكي از پژوهشگران و پيشكسوتان دانش جنگل، آخرين كتاب ژرارد سولرس (Gerard souleres) با عنوان: «محيط هاي كاشت صنوبر» (les milieux de la populiculture) را از زبان فرانسه به فارسي برگردانده‌اند، وظيفه‌ي خويش دانستم تا حاصل اين كار ارزشمند را براي مخاطبين فارسي‌زبان معرفي كنم. كتابي كه يافته‌هاي منتشرشده در آن، برآمده از پژوهش و پايشي ۱۷ ساله (۱۹۸۲ تا ۱۹۹۹) است.
گفتني آن كه ضرورت حفظ جنگل‌ها بر اساس ملاحظات زيست محيطي از يكسو و روند شتابناك افزايش نيازهاي جوامع صنعتي توسعه‌يافته و در حال توسعه به چوب و فراورده‌هاي آن چاره‌اي باقي ننهاده، جز آنكه به كشت و پرورش گونههاي سريع‌الرشد توجه بيشتر و دقيق‌تري شود. به نحوي كه امروزه در مناطق مختلف جهان عرصه‌هاي وسيعي به زراعت چوب با استفاده از گونههاي مختلف سوزني‌برگ و پهن‌برگ اختصاص يافته است. از ميان گونههاي سريع الرشد، ارقام مختلف صنوبر بيشترين توجه و مقبوليت را براي طرح‌هاي زراعت چوب به خود جلب كرده است.
گفتني آن كه بررسي‌هاي انجام گرفته در مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع كشور، حاكي از وجود اراضي مناسب براي صنوبر كاري و زارعت چوب درجاي جاي كشور است. همچنين بهره‌مندي كشور از امكانات و قابليت‌هاي علمي فعال در اين زمينه در مراكز تحقيقاتي وابسته به مؤسسه‌ي متبوع، حضور نيروهاي اجرايي قابل و ماهر در عرصه فعاليت‌هاي مردمي و بدنه كارشناسي قوي كشور، جملگي شرايط و زمينه‌هاي لازم را براي سياست‌گذاري صحيح، تخصيص اعتبارات و امكانات مناسب و مديريت مطلوب و مستمر براي دستيابي به توليد مقادير فراوان چوب از عرصه‌هاي صنوبركاري مردمي را مهيا ساخته است؛ آرماني كه بي شك انتشار كتاب «محيط‌هاي كاشت صنوبر» (شناخت، كاشت، داشت، برداشت و مصارف) مي‌تواند تحقق آن را تعجيل بخشد.
طرح پژوهشي «بررسي رشد و توليد ۱۰ كلن صنوبر از دورگ‌گيري طبيعي در استان چهارمحال و بختياري – ايستگاه تحقيقاتي بلداجي بروجن – شهريورماه ۱۳۸۶»
برای درج دیدگاه در مورد این پست می توانید به سایت مهار بیابان زایی مراجعه فرمایید.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم. 