نامش ابوطالب ندري است!

هموطني هنرمند از ديار زيبا و چشمنواز گلستان در كرانههاي خاوري درياي خزر. نگاه تيزبين و دقيقي دارد و با رمز و راز آسيبشناسي طبيعت آشناست. از دريچهي دوربين جادويياش ميتواني به راحتي چشمانت را خيس ببيني و يا طرح لبخندي آرامشبخش را تجربه كني. ابوطالب از جنس همان هنرمندان عكاسي است كه در حوزهي خبر، به ويژه محيط زيست، سخت به آن نيازمنديم تا با كمترين كارمايه و زمان مصروف شده و به آسانترين، مؤثرترين و ماندگارترين شيوهي ممكن، مردمان را ياد اندازد كه طبيعتي كه در آن زيست ميكنيم، حرمت دارد و بايد قدر اين مادر مهربان و همهي زيستمندانش را بدانيم و به آساني از متجاوزان به حريمش نگذريم.
به ديدن خانهي سبز ابوطالب رويد و – دستكم - دستمريزادي نثارش سازيد.

+ نوشته شده در یکشنبه ۲۷ آبان ۱۳۸۶ ساعت 20:9 توسط محمد درویش
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.