وقتي كه «ناصر خالديان» حجت را تمام مي‌كند!
و سرانجام آن نقدي را كه منتظرش بودم، رسيد ... نقد هوشمندانه، خوش‌ساخت و همه‌جانبه‌ي ناصر خالديان عزيز را در باره‌ي «يك حقيقت ناخوشايند» بخوانيد: ۲۰۱۶ ؛ آغاز قيامت!
نقدي بر يك فيلم مستند علمي كه فقط ميزان فروش و استقبال مردمي از آن در ايالات متحده‌ي آمريكا، چهار پنج برابر، بيشتر از پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينماي ايران (اخراجي‌ها) بوده است!
خالديان، در جايي از اين نقد شورانگيز، مي‌نويسد: «حضور ال گور در فيلم طعنه‌اي به جمهوري‌خواهان و البته بوش و دار و دسته‌ي ميليتاريستي او نيز هست كه آنها در فكر تروريسم جهاني و محور شرارت خواندن كشورهاي ديگر و ايجاد تخم كينه و جنگ‌هاي جهان‌گستر هستند اما خطري بسياري بزرگ‌تر و با ابعادي وسيع‌تر در انتظار زمين است كه آنان از آن غافلند. اين شرافتمندانه و قابل قبول است حتي اگر تبليغي سياسي باشد. چون به نفع تمام جهانيان است و نه كشور خاصي به نام ايالات متحده. البته اين در جوهره و پيام فيلم اهميتي ندارد. خانم مليسا اتريج شاعر و آهنگساز فيلم در مراسم اسكار 2007 وقتي جايزه بهترين آواز را براي اين فيلم گرفت، چنين گفت: اين فيلم درباره جمهوري‌خواه يا دمكرات نيست، يا درباره آبي و قرمز، همه‌ي ما سبز هستيم»
اميد كه اينگونه باشد و همه‌ي ما به راستي سبز باشيم.
در همين ارتباط
- آنونس خوب فيلم را هم از دست ندهيد: An Inconvenient Truth
- متن ترانه زيباي پاياني فيلم با عنوان: I Need to Wake Up را كه برنده اسكار 2007 بهترين آواز فيلم شد اينجا بخوانيد. ترانه را نيز مي‌توانيد علاوه بر شنيدن از سايت Melissa Etheridge از فايل ضميمه‌ي نقطه ته خط دانلود كنيد.
- ببينم، باز هم دوستان محيط زيستي از نوشتن در باره‌ي فيلم و توصيه‌ي آن به ديگران براي ديدنش طفره مي‌روند! آن هم با وجود محبت آيينه‌چيان‌ها.
مؤخره
- وقتي بازتاب مسئوليت‌شناسانه‌ي انسان‌هاي شريفي چون ناصر خالديان را به محيط زيست مي‌بينم، هم احساس غرور و شعف مي‌كنم از داشتن و بجا آوردن چنين هموطنان فرهيخته و مسئوليت‌شناسي در پيرامون خود ... و هم افسوس خورده و دلگير مي‌شوم از بسياري دوستان محيط زيستي كه انتظار بيشتري از آنها دارم، امّا متأسفانه تا اين لحظه كلمه‌اي در باره‌ي اين فيلم در وبلاگ‌هاي سبز خويش ننوشته‌اند.
پيوست
جنايتي تازه؛ اين بار در ميگون!
براي درج نظر در مورد اين پست به سايت مهار بيابان‌زايي مراجعه فرماييد
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.