مژده به دوستداران فيلم «يك حقيقت ناخوشايند»

از هنگامي كه نگارنده اقدام به معرفي و تحليل فيلم ارزشمند ديويس گاگنهايم يا همان «يك حقيقت ناخوشايند» كرده است، خوشبختانه شمار بيشتري از هموطنان علاقهمند، اشتياق خويش را به ديدن فيلم و دريافت نسخهاي از آن اعلام كردهاند.
و اينك بسيار خوشحالم كه اعلام كنم: با هماهنگي به عمل آمده، دوست عزيزم، عليرضا آيينهچيان، اين زحمت را تقبل كرده تا براي علاقهمندان نسخهاي با كيفيت از اين فيلم را به صورت DVD و با زيرنويس فارسي – كه به همت شهريار عيوضزاده گرامي ترجمه شده است– ارسال دارند.
از اين رو، علاقهمندان ميتوانند ضمن تماس با ايشان از جزئيات نحوهي دريافت اين فيلم مستند ارزشمند آگاهي يابند.
همچنين، به زودي نشستهاي نقد و بررسي و نمايش اين فيلم در برخي از محافل دانشگاهي، پژوهشي و تشكلهاي مردمنهاد برگزار خواهد شد كه خبرهاي تكميلي را ميتوانيد در تارنماهاي عليرضا آيينهچيان، شهريار عيوضزاده و همينجا پيگيري كنيد. دست آخر اينكه مژگان جمشيدي گرامي نيز قول داده كه در كوتاهترين زمان ممكن، پروندهاي براي معرفي و تحليل همهجانبهي اين اثر تأملبرانگيز و با حضور منتقدان سينمايي و نخبگان محيط زيست در روزنامه همميهن بگشايد.
پس اگر تاكنون فيلم را نديدهايد، لطفاً آن را ببينيد، ديدنش را به دوستانتان توصيه كنيد و در موردش – اگر صاحب وبلاگ هستيد – بنويسيد. و اگر فيلم را ديدهايد، لطفاً بگوييد: چرا كلمهاي در بارهي آن نمينويسيد؟!
در همين ارتباط
- اينجا، آنجا، همه جا ؛ آتش بنزين و گرمايش جهاني – نگار سليماني
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.