اقدامي که شایسته تقدیر است
گمان نبرم، هيچ يك از علاقهمندان حوزهي محيط زيست، دستكم با نام يك نشريهي معتبر به نام «نشنال جغرافي» آشنا نباشد؛ نشريهاي كه وارد يكصد و بيست و يكمين سال انتشارش شده و بياغراق بخشي از روشنگريهاي امروز را بايد مديون انتشار منظم و مؤثر اين مجله دانست.
از همين روست كه ميبينيم، بسياري از كشورهاي جهان به صرافت ترجمهي آن به زبان مردم خود افتادهاند (مشابه مجله پيام يونسكو)؛ به نحوي كه هماكنون نشنال جغرافي به 32 زبان زندهي دنيا منتشر ميشود. امّا دريغ و درد كه زبان شيرين فارسي در بين آن 32 زبان، جايي ندارد و اين حسرت براي بسياري از علاقهمندان اين حوزه باقي مانده كه چرا هيچ ارگان دولتي يا مردمنهادي تاكنون ارادهي چنين كاري را نكرده و جامهي عمل بدان نپوشانده است؟!
چنين است كه وقتي در وبلاگ يكي از هموطنان عزيزم (آقاي عبدالطيف عبادي) خواندم كه ايشان تصميم گرفته تا خلاصهاي از مطالب مهم زيستمحيطي نشريه را ترجمه كرده و همزمان به زبان فارسي نيز منتشر سازد، بسيار خوشحال شدم و صميمانه آرزو ميكنم كه در اجراي اين تصميم بزرگ همواره موفق و مؤيد باشند و بدانند كه با اين كار دعاي خير بسياري از جوانان علاقهمند وطن را بدرقهي راه خويش خواهند ساخت.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.