همين چند روز پيش بود كه با اشاره به وضعيت بحراني پيش‌آمده در چين، اشاره كردم بسياري از نشانزدهاي مؤيد پايداري سرزمين در اين پرجمعيت‌ترين كشور جهان، روندي نزولي گرفته و متأسفانه همه چيز با شتابي اسفبار قرباني حفظ رشد اقتصادي چين و برتري كاذب ايدئولوژيكي اين كشور كمونيستي گشته است. اينك – بر بنياد گزارش مؤسسه بررسي‌هاي زيست‌محيطي هلند - خبر مي‌رسد كه در سال ۲۰۰۶ ميزان توليد گازهای گلخانه‌ای در چين، ۹ درصد افزايش يافته و بر اين اساس، اين كشور با پشت سرگذاشتن آمريکا به بزرگترين توليدکننده‌ي گازهای گلخانه‌ای در جهان بدل شده است. در حقيقت، آمارها نشان مي‌دهد كه به طور متوسط، هفته‌اي دو نيروگاه جديد در چين ساخته مي‌شود كه هم حيرت‌انگيز است و هم نگران‌كننده.
    شايد به همين دليل باشد كه اخيراً دولت چين تصميم گرفته ماليات استفاده از زمين را – بخصوص - براي صاحبان كارخانه‌ها و شركت‌هاي چندمليتي سرمايه‌گذار در اين كشور به ميزان 3 برابر افزايش دهد.
تصميمي كه آشكارا ممكن است بر قيمت تمام شده‌ي محصولات چيني اثر گذاشته و توان رقابتي آنها را در بازار جهاني به طرز محسوسي كاهش دهد. يعني: دولتمردان چيني هم سرانجام دريافته‌اند كه حفظ رشد اقتصادي به بهاي ناپايدارتر كردن سرزمين، نمي‌تواند كاري منطقي و اقتصادي به شمار آيد.
    مي‌بينيد! محيط زيست با كسي شوخي ندارد؛ اگر ملاحظاتش را جدي نگيريد، او خود در بزنگاه‌هايي سرنوشت‌ساز، شرايطش را ديكته خواهد كرد.