تاراج طبيعت ؛ اين بار در كجور نوشهر!
به گزارش هفتهنامهي مجازي ماهين، كه به همت آقاي سيد احمد حسيني ماهيني منتشر ميشود، گروهي زمينخوار با قطع گونههاي درختي رويشگاههاي جنگلي ارزشمند منطقهي كجور در نوشهر، اقدام به قطعه قطعه كردن اراضي جنگلي و آمادهسازي آن براي فروش به عنوان اراضي مسكوني كردهاند، آن هم در فصل بهار و در سكوت كامل مسئولين محلي از بخشداري گرفته تا اداره كل منابع طبيعي غرب مازندران (كه البته پيشتر، دسته گل ديگر مديركل اين اداره را يادآوري كردهام!).
حيرتم از اين است كه چرا اين خبر كه در دهمين روز خردادماه منتشر شده، از بازخورد شايستهاي حتا در فضاي رسانهي مجازي هم برخوردار نشده است. در صورتي كه مورد مشابه آن در لاكان گيلان، اتفاقاً با هوشياري به موقع دوستداران محيط زيست، به خوبي ناكام ماند.
چنين است كه از دوستان خبرنگار يا اهالي نوشهر و كجور كه اطلاعات بيشتري در مورد اين تخريب دارند، تقاضا ميكنم تا نگارنده را از اين حيرت غمبار به درآورند.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.