بزرگترين خيانت به نسل‌هاي آينده!
سرانجام رييس سازمان نظام مهندسي كشاورزي استان تهران، جناب رمضان‌نژاد عزيز، حجت را تمام كرده و با صراحت و شجاعتي كم‌نظير، بزرگترين و مهمترين خيانت به نسل‌هاي آينده را معرفي كرد. اشتباه نكنيد! اين خيانت البته هيچ ربطي به عدول از اغلب آموزه‌ها و شعارهاي مشهور سياسي سال‌هاي اخير ندارد و بنابراين انتظار نمي‌رود كه ارتكاب‌كننده‌ي به آن را نه در دادگاه انقلاب و به عنوان مفسد في‌الارض به محاكمه كشانده و به دار مجازات بياويزند! نه او را از هيچيك از حقوق اجتماعي محروم كرده، امتياز روزنامه‌اش را توقيف كنند و يا صلاحيتش را براي شركت در انتخابات مورد ترديد قرار دهند! و نه حتا تا امروز به آن خيانتكار بزرگ، گفته‌اند: «بالاي چشمتان ابروست»!
عجيب نيست؟! فردي كه مرتكب بزرگترين خيانت به نسل‌هاي امروز و آينده شده، از گزند هر نوع محدوديت و تهديدي درامان خواهد بود، امّا فرد ديگري كه ... بگذريم ...
خواننده‌ي عزيز «مهار بيابان‌زايي»!
گمان برم اينك به اندازه‌ي كافي تحريك شده و مشتاق آگاهي از اين بزرگترين خيانت قرن شده باشيد! خواستم اينگونه و از اين منظرِ نسبتاً طنازانه! به سخنان مهندس رمضان‌نژاد بنگريم تا هم دوام پيام نهفته در آن بيشتر باشد و هم – انشاالله – اثربخشي افزون‌تري را براي سرزمين مادري به همراه آورد. تا وقتي از قول ايشان مي‌خوانيم: «باید با کسانی که خاک را تخریب می کنند، برخورد قضایی شود.» نه‌تنها متعجب نشده، بلكه بلافاصله اين پرسش را به ميان آوريم: چرا اينقدر دير؟! و چرا پعد از آن كه ويراني و جابجايي خاك در كشور از مرز باورنكردني 5 ميليارد تن در سال هم گذر كرده است؟!
يادمان باشد: «خاک، ارزشمندترین سرمایه‌ي بشر است و ما در طول دست‌كم 4 دهه‌ي گذشته، دانسته یا ندانسته این گنجینه‌ي ديرينه و ناهمتا را كه براي تشكيل هر سانتيمتر مكعب آن بايد چندين و چند نسل را به انتظار بنشينيم، در آسودگي كامل و فراغ بال بدست آب و باد سپرده و می‌سپاریم، بدون آن كه دستمان بلرزد يا اندكي احساس گناه، قلقلكمان دهد.» مصداق‌هايي چون، عدم رعايت ضوابط فنی- مهندسی در خاکورزی (شخم در جهت شيب، عدم دقت در تنظيم عمق شيب)، عدم رعايت اصول بنيادين جاده‌سازي در مناطق كوهستاني، استفاده‌ي بي‌رويه از كود و سموم دفع آفات، عدم اعتناي درخور به اصول آمايش سرزمين در تغيير كاربري اراضي، پاكتراشي جنگل‌ها و مراتع و استحصال اندوخته‌ي چوبي آنها در مصارف گرمايشي، خشك‌شدن تالاب‌ها و افزايش آسيب‌پذيري و گسترش كانون‌هاي فرسايش بادي در شمار مهمترين دلايل تشديد نرخ شتابناك فرسايش خاك و حركت‌هاي توده‌اي در ايران است كه در هيبت كابوس‌وار فرونشست زمين و افزايش 900 درصدي رخداد سيل‌هاي حادثه‌خيز و بنيان‌كن در طول چند دهه‌ي گذشته، بخشي از بازخوردهاي ناميمونش را نشان داده و مي‌دهد.
مؤخره
خوشحالم كه مسئولي در اين سطح، اهميت ريشه‌گاه حيات (خاك) را اينگونه شايسته دريافته و مي‌كوشد تا تمهيدات قانوني لازم براي پاسداري از اين اندوخته‌ي ارزشمند طبيعي را ارايه و به تصويب مراجع قانوني رساند. به اميد توفيق همه‌ي خدمتگزاران واقعي ايران عزيز.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.