و سرانجام «ابتكار» به راه افتاد!
معصومه ابتكار شايد در نخستين اقدام عملي و ملموس خويش، پس از تصاحب يكي از 15 صندلي مديريت كلان‌شهر تهران، حمايت قوي‌ترين و ثروتمندترين شوراي شهر ايران را از تشكل‌هاي زيست‌محيطي اعلام داشت. كافي است به يادتان بياندازم كه چگونه همين تيرماه سال گذشته (اتفاقاً در حوالي سالگرد وفاتش قرار داريم!) دفتر شبكه‌ي زيست‌محيطي كشور بسته شد و دكتر حميده توسلي را به همراه همراهان اندكش! تا دم در ساختمان خارك بدرقه كردند؛ آن هم در چه سكوت غريبي ...
ابتكار خطاب به تشكل‌هاي مردم‌نهاد زيست‌محيطي اين را هم اضافه كرد كه : «اميدوارم که در طرح مسايل زيست محيطي صراحت، شجاعت، نگاه علمي و اخلاق‌‌مداري رعايت شود.»
اميدوارم كه دغدغه‌ي «اين توان پراكنده و كم‌اثر» هم كورسويي از اميد بيابد.
در همين ارتباط
- همایش تجلیل از خبرنگاران محیط زیست و فعالان رسانه ای
پيوست
- از يكايك دوستان و هموطنان عزيزي كه با گرايه‌هاي «مهار بيابان‌زايي» همراهي كرده و از آن حمايت مي‌كنند، بي‌نهايت سپاسگزارم. به باور من: مژگان جمشيدي، شهريار عيوض‌زاده، سيامك معطري، ناصر كرمي و عباس محمدي عزیز – بيش از نگارنده – واجد و مستحق اين انتخاب هستند.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.