و سرانجام قصه‌ي پرغصه‌ي سيوند به دفتر مقام رهبري رسيد!
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه اینجا به پنـــــــــــاه آمده‌ایم
كلام فوق، واپسين عبارت نامه‌اي است كه ديروز (23 فروردين‌ماه 1386) از سوي مخالفان آبگيري سد سيوند و در پی یک تجمع سه ساعته، تحويل مسئولين دفتر پرنفوذ‌ترين مقام حكومتي كشور شد؛ حركت بي‌نظيري كه اغلب دژبانان و پاسداران بيت رهبري را تحت تأثير قرار داد ...
آيا حكم حكومتي مي‌تواند «سدسالاران» را مهار كند؟!
بي‌گمان براي آن گروه از مأمورين حفاظتي خيابان پاستور كه رسالت خطير حراست از عالي‌ترين مقام جمهوري اسلامي ايران را برعهده دارند، ديروز (پنج‌شنبه، 23 فروردين‌ماه 1386) روزي فراموش‌نشدني و منحصربه‌فرد به شمار مي‌آيد! روزي كه در آن، گروهي از فرزندان آزاده‌ي ايران، از خوزستان، یزد، تهران، شیراز، اصفهان، کرمانشاه، خراسان و ... در برابر ساختمان بيت و دفتر مقام عالي رهبري ايران، گردهم آمده بودند تا به عنوان آخرين اميد، درخواست دادخواهي خويش را از ظلم نابخردانه‌اي كه مي‌رود تا در حق تاريخ يك ملّت روا شود، تسليم دفتر آيت‌الله خامنه‌اي كنند.
بخوانيد متن نامه‌ي معترضين به آبگيري سد سيوند، خطاب به ايشان و نيز گزارش يكي از هموطنان عزيزمان را از حواشي تجمع كم‌نظير ديروز در برابر ساختمان بيت و دفتر مقام عالي رهبري كشور.
يعني آيا اين سرانجام حكم حكومتي خواهد بود كه به افسار رها شده‌ي سدسالاران ناپايداركننده‌ي سرزمين در تنگه‌ي بلاغي مهار مي‌زند؟!
به اميد درامان ماندن حافظه‌ي تاريخي ايران‌زمين در تنگه‌ي بلاغي و دشت پاسارگاد.
پیوست:
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.