و سرانجام سيوند را آبگيري خواهند كرد؟!
اين هم شايد يكي ديگر از عجايب زمانه‌ي ما باشد كه خبر تأييد نهايي آبگيري سد سيوند را نه از زبان مسئول مستقيم آن در وزارت نيرو و نه مسئولين سازمان ميراث فرهنگي، بايد بشنويم!
به گزارش خبرگزاري مهر، علي اكبر قبادي، نماینده مردم مرودشت در مجلس شورای اسلامی گفت: مسأله آبگیری سد سیوند حل شده و مسئولان میراث فرهنگی، آبگیری این سد را بلامانع اعلام کرده اند.
قبادي كه خود را كارشناس آب هم مي‌داند، جمله‌اي طنزآميز و حيرت‌آور ابراز داشته كه آشكارا تسلط ايشان را در حوزه‌ي تخصصي آب نشان مي‌دهد! وي مي‌گويد: «این مجموعه‌ي تاریخی (پاسارگاد) از ابتدای ساخت در کنار رودخانه‌ي کُر قرار گرفته بوده است و تاکنون رطوبت به آن آسیبی وارد نکرده است، بنابراین از این پس نیز آسیبی وارد نمی کند.»
آقاي قبادي عزيز! در درستي ادعا و پندارينه‌ي عوام‌فريبانه‌ي خود، همان بس كه نگاهي به آمارهاي ايستگاه‌هاي سينوپتيك اطراف سد دز بياندازيد و ببينيد كه ميكرو اقليم منطقه پس از احداث سد، چه تأثير آشكار و عظيمي حتا بر نوع پوشش گياهي و رشد گلسنگ‌ها در بالادست حوزه داشته است ... و آنگاه اگر مايل بوديد، مدرك كارشناسي آب خود را قاب كرده و به چند خبرگزاري معتبر ارسال داريد تا همه بدانند آن كدام دانشگاه و استادي بوده است كه مهر تأييد بر دانش آب‌شناسي شما زده است!
اصلاً چرا بدون پرده پوشي و روراست نمي‌گوييد: براي ما رونق كشاورزي منطقه، بر هر مصلحت ديگري برتري دارد و در راه اعمال اين مصلحت ، حاضريم از ميراث‌هاي ملّي و ملاحظات زيست‌محيطي و بيش از 8 هزار درخت 500 ساله و خشك شدن بختگان هم بگذريم و خلاص!
باور كنيد صداقت هم بد چيزي نيست ها!
مي‌ماند فقط يك نكته!
ايمان دارم كه حافظه‌ي هموطنان بيداردلم، هرگز خطاي آن گروه از مسئولين و كارشناساني كه در ساخت و راه‌اندازي اين سد «تاريخ بر باد ده» نقش داشته‌اند، فراموش نخواهد كرد و از آن نخواهد گذشت، به ويژه تصوير آن مسئولي كه قرار است در مقابل دوربين‌هاي تلويزيوني و اصحاب رسانه، روبان قرمز افتتاح سد سيوند را پاره كند، هرگز از ديدگان نسل امروز محو نخواهد شد.
در همين ارتباط
- روايت ديده‌بان محيط زيست ايران از اين ماجراي غم‌انگيز!
- اگر سد سيوند به طور کامل آبگيري شود، آرامگاه کورش حدود 7 تا 15 متر به زير آب خواهد رفت!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.