مهار بيابان‌زايي

گاهي دلم براي يك حركت دست
يك شعر، يك جمله، يك كلمه
يا يك جور نگاه كردن تنگ مي‌شود
ولي به ياد نمي‌آورم، آن جمله را كجا شنيده‌ام
این حركت دست را كجا ديده‌ام، يا آن طنين صدا از آن كيست؟
گاهي دلم تنگ مي‌شود
گاهي دلم خيلي تنگ مي‌شود ...
به زماني مي‌انديشم كه ديگر نمي‌توانم اين ارتباط نازك و لطيف را
با اهالي عزيز دنياي مجازي ادامه دهم
بايد اعتراف كنم:
من همون روباه قصه‌ي «شازده كوچولوي» اگزوپري شده‌ام
من «اهلي» شما شده‌ام
و براي همين است كه
دلم مي‌گيرد و مي‌ترسد از روزي كه ...

    نمي‌توانم و نبايد انكار كنم كه در طول دو سالي كه از انتشار اين تارنما مي‌گذرد، مشاهده‌ي برخي از پژواك‌ها و بازخوردها، عزم نگارنده را در انتشار مستمر‌تر و پيگيرانه‌تر محتواي «مهاربيابان‌زايي» بيش از پيش تقويت كرد. اين پست را به همه‌ي آفريدگان آن پژواك‌ها و بازخوردها، يعني به شما خوانندگان گرامي اين تارنما تقديم مي‌كنم:

    گمان برم، نخستين دلگرمي را آقايان دكتر محمّد‌حسن عصاره، دكتر خسرو ثاقب‌طالبي و دكتر عادل سپهري به من دادند. حمایتی که هرگز از یاد نخواهم برد.

     تجربه‌ي تدارك سه پتيشن يا اعتراضيه‌‌ي اينترنتي نيز (شاهكوه محلي، فردوسي و جاده لار) كه در مجموع حدود سه هزار نفر پاي آن را امضاء كردند، يكي ديگر از رخدادهاي ثمربخش و بيادماندني متأثر از «مهار بيابان‌زايي» است.

    دست آخر آن كه وظيفه‌ي خود مي‌دانم از هيأت داوري مجله‌ي اينترنتي هفت‌سنگ كه «مهار بيابان‌زايي» را واجد كسب رتبه‌ي دوّمين وبلاگ برتر علمي سال 1385 تشخيص داده‌اند، قدرداني كنم.

    همچنين سپاس خود را از همه‌ي آن 700 نفري كه در مسابقه‌ي انتخاب برترين وبلاگ زيست‌محيطي سال 85 شركت كرده و تارنماي نگارنده را شايسته عنوان برتر تشخيص داده‌اند، اعلام مي‌دارم.

    از جايزه‌ي تنديس قورباغه طلايي! هم كه فؤاد خاك‌نژاد عزيز و دوستان گرامي‌اش به پاس گرم‌كردن «بحث محیط زیست و احترام به طبیعت» به اين تارنما داده‌اند، تشكر مي‌كنم.
    لطف دوستان در سازمان نظام مهندسي كشاورزي و منابع طبيعي، معرفي دقيق و سخاوتمندانه‌ي ناصر خالديان عزيز و بروبچه‌هاي راديو زمانه، گل‌آقا و روزنامه اعتماد ملي، دنياي اقتصاد و آينده نو از اين تارنما، حمايت بانوي فرهيخته، مينو صابري گرامي و همراهي هميشگي دوستان عزيزي چون نيك‌آهنگ كوثر، پوريا اسكندري، مژگان جمشيدي، هومن روانبخش، محمّد طاهري، حميدرضا بي‌تقصير، فرداد دولتشاهي، محمّد خسروشاهي، سپهر سليمي، سعيد سعيدي، حميدرضا عباسي، آرمين منتظري و مديران تارنماهاي ارزشمند زندگي سالم، شيندخت، زيتون، فانوس و ديگر عزيزاني كه نامشان - به سهو - از قلم افتاد، هيچگاه فراموش نخواهد شد.