منابع مورد استفاده در مقاله دستاوردها و ...
گرفتگاهان:
-
احمدي، حسن. 1377: ژئومرفولوژي كاربردي، جلد دوم: فرسايش بادي. تهران. انتشارات دانشگاه تهران، شمارة 4035، 570 صفحه.
-
احمدي، حسن. 1381: معيارها و شاخصهاي بيابانزايي؛ در مجموعه سخنرانيهاي روز جهاني مقابله با بيابانزايي(27 خرداد 1381). تهران. سازمان جنگلها، مراتع و آبخيزداري كشور، 7 صفحه.
-
اسديان، خديجه. 1365: جغرافياي ديرينه. تهران. انتشارات دانشگاه تهران (چاپ دوّم)، شمارة انتشار 1608، 244 صفحه.
-
بازلو، جان. 1989: جهان استيون هاوکينگ (برگردان حبيبالّله دادفرما، 1372). تهران. شرکت سهامی انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 195 صفحه.
-
باستاني پاريزي، محمّد ابراهيم. 1372: جامعالمقدمات (دو جلد). تهران. مؤسسه فرهنگي و انتشاراتي معارف، 544 + 615 صفحه.
-
پوركمال، محمّد. 1349: گزارشهاي جغرافيايي، بررسيهاي كارتوگرافي در جنوب شرقي ايران. تهران. مؤسسه جغرافياي دانشگاه تهران، نشرية شمارة 2، 47 صفحه + 32 برگ نقشه.
7. پيمانيفرد، بهرام و عبدالرسول طريقي. 1351: اصلاح مراتع فرسوده از طريق بررسي فصل كشت، عمق، روش و ميزان كشت بذر نباتات مرتعي مقاوم به خشكي. تهران. نشرية شمارة 5 مؤسسة تحقيقات جنگلها و مراتع، 22 صفحه.
8. خسروشاهي، محمد. 1380: تعيين نقش زيرحوضههاي آبخيز در شدت سيلخيزي حوضة دماوند. تهران. دانشنامة دكتراي جغرافياي طبيعي، گرايش اقليم و آبشناسي، دانشگاه تربيت مدرس(بهمنماه 1380)، 206 صفحه.
9. خلدبرين، علي. 1375: ضميمة شمارة 20 از مجموعة تدوين تجارب تثبيت شنهاي روان و بيابانزدايي در ايران. تهران. دفتر تثبيت شن و بيابانزدايي، صص 343-318.
10. خلدبرين، علي؛ رضا گنجی و محمود جندقی. 1364: نگرشی بر برنامههای تثبيت شن و کويرزدايی کشور. تهران، نشرية شمارة 23 دفتر فنی تثبيت شن و بيابانزدايی کشور، 21 صفحه.
11. دفتر تثبيت شن و بيابانزدايي. 1375: تدوين تجارب تثبيت شنهاي روان و بيابانزدايي در ايران. تهران. سازمان جنگلها و مراتع، 343 صفحه.
12. رحمانيان، داوود. 1378: کاريز و تمدن آبی در ايران. تهران. فصلنامة مهاب قدس، شمارة 6، صص 35-31.
13. عباسي، حميدرضا، محمّد درويش و محمّد خسروشاهي. 1382: گزارش نهايي بررسي عوامل بارز بيابانزا و تعيين سهم وشدت هر يك در حوضة آبخيز رود مند. تهران. موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع (در دست چاپ).
14. علوينژاد، منصور و داريوش بيات. 1366: طرح مطالعاتی تثبيت شن و کويرزدايی منطقة خور و بيابانک. تهران. نشرية شمارة 37 دفتر فنی تثبيت شن و کويرزدايي، 68 صفحه.
15. فدايي، سيّداحمد. 1376: نگرشي به تاريخچه و بهرهبرداري از سد كريت طبس. تهران. مجلة آب و توسعه، ش 16، صص 99-94.
16. فرهادی، مرتضی. 1380: تيلوندادن، آرنگسازی و گيرماسه؛ دو شگرد کمتر شناختهشده در کشاورزی سنتی ايران. تهران. فصلنامة اقتصاد کشاورزی و توسعه، ش 33، صص 294-271.
17. کوثر، آهنگ. 1372: بيابانزدايي با گسترش سيلاب؛ کوششی هماهنگ. شيراز، مرکز تحقيقات منابعطبيعی و امور دام فارس، 58 صفحه.
18. كوثر، آهنگ. 1374: مهار سيلابها و بهرهوري بهينه از آنها. تهران. انتشارات مؤسسة تحقيقات جنگلها و مراتع، شمارة انتشار: 150-1374، 522 صفحه + 16 صفحه ضميمه.
19. كوثر، آهنگ. 1380: آبخوانداري. تهران. همشهري اقتصادي، ش 2467، ص 18.
20. گريمبرگ، كارل. تاريخ بزرگ جهان، جلد سوّم (برگردان سيّد ضياءالدين دهشيري، 1369). تهران. انتشارات يزدان، 521 صفحه.
21. گزارش داداشزاده. 1344: تثبيت شنهای روان در خوزستان (ارايه شده در سمينار گرگان)؛ از مجموعة تدوين تجارب تثبيت شنهاي روان و بيابانزدايي در ايران (ضميمة شمارة 2). تهران. دفتر تثبيت شن و بيابانزدايي، صص 74-63.
22. لشكريپور، غلامرضا. 1377: فرسايش و پيشروي رودخانة شيله و نابودي درياچة هامون. مشهد. فصلنامة تحقيقات جغرافيايي، ش 49 و 50، صص 255-243.
23. مشاوريكم. 1377: مطالعات طرح جامع احياء و توسعه كشاورزي و منابع طبيعي كوير سياهكوه، ريگ زرين و بخش خور و بيابانك. تهران. مؤسسه پژوهشهاي برنامهريزي و اقتصاد كشاورزي، معاونت برنامهريزي و بودجه وزارت كشاورزي.
24. معتمد، احمد. 1371: نگاهي به انتشار و منشأ ماسههاي ايران مركزي، صص 114-96؛ در مجموعه مقالات سمينار بررسي مسائل مناطق بياباني و كويري ايران (جلد اوّل). تهران. مركز تحقيقات كويري و بياباني ايران وابسته به دانشگاه تهران.
25. ملكوتي، مهدي. 1381: بيتوجهي به گزينة سيل و خشكسالي در ايران. تهران. همشهري. ش 2813، مورخ 27/5/1381، ص 9.
26. ملكي، حسين. 1367: جنگلها و گسترش كويرهاي ايران. تهران. نشر آينده، 256 صفحه + 32 صفحه ضميمه.
27. هدين، سون. 1910: كويرهاي ايران (برگردان پرويز رجبي، 1355). تهران. انتشارات توكا، 764 صفحه.
27. Moore, Peter D. ; Bill Chaloner & Philip Stott. 1996: Global Environmental Change.
28. UNEP. 1997: World Atlas of Desertification.
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.