مهار بيابان‌زايي

    خواندن سخنان رئيس‌جمهور در باره‌ي ميدان نقش جهان و برج جهان‌نما، كماكان شخصيت اين مرد را برايم ناشناخته باقي نهاده است، تا نظر شما چه باشد ...
    ويژه‌نامه‌ي اعتماد (سالنامه‌ 85) را كه يادتان هست، در اين ويژه‌نامه گفتگويي جدل‌آميز بين محمد‌علي اينانلو، نگين شيرآقايي و اسفنديار رحيم مشايي به چاپ رسيده است (صفحات 79 تا 82)؛ گفتگويي كه در حين خواندنش، مي‌تواني احساسات متضاد و ناسازه‌واري را همزمان تجربه كني! در لحظاتي غمگين، بعضي وقت‌ها عصباني، يه جورايي حيرت، جايي شاد و هنگامي نيز احساس غرور و اميد را تجربه كني! بخصوص هنگامي كه رحيم مشايي، رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در پاسخ به اينانلو كه از او در باره‌ي ماجراي برج‌ جهان‌نما و ميدان نقش جهان و مقاومت‌هاي شرم‌آور شهرداري اصفهان پرسيده بود، پاسخ داد: «آقاي احمدي‌نژاد به من گفت: اگر لازم بود جهان‌نما را بخر و از بن ‌بركن.»

    باور كنيد شنيدن و خواندن اين جمله، آن هم از زبان عالي‌ترين مقام جمهور وطن، براي هر ايراني مي‌تواند و بايد غرورآفرين باشد. بخصوص اگر بدانيم قيمت آن ساختمان بيش از 350 ميليارد تومان، يعني معادل بودجه‌ي عمراني پنج سال سازمان ميراث فرهنگي است!
    و درست در همينجاست كه پاسخ رحيم مشايي به اين پيشنهاد سخاوتمندانه‌ي رئيس‌جمهور كاملاً نااميدكننده به نظر مي‌رسد ... وي مي‌گويد: «دولت اگر پول دارد، بدهد به من كارهايم را انجام دهم. آن ساختمان كه نزول ملائكه را بر ميدان نقش جهان مختل نكرده است!!»

    پاسخ رحيم مشايي، آشكارا دو نكته را باز مي‌تاباند: نخست آن كه دولت چنين اعتبار و پولي ندارد كه بخواهد اين گونه ادعاها و ژست‌هاي «ميراث دوستانه» را طرح كند و دومين نكته كه شايد تلخ‌تر باشد، انگاره‌ي عالي‌ترين مقام پاسدار ميراث فرهنگي كشور از ميدان نقش جهان است كه آن را با طنزي گزنده به سخره مي‌گيرد!
   البته بايد اعتراف كنم در فرازهايي از اين مصاحبه، خواننده با مشايي همذات‌پنداري بيشتري مي‌توانست، پيدا كند تا با اينانلو، بخصوص در ماجراي سرعين اردبيل و ديدگاه آوانگارد اينانلو. در عوض در ماجراي سد سيوند، كماكان درنمي‌يابد كه موضع قطعي مشايي در خصوص آبگيري سيوند چيست؟! 

    پيوست:
  - اداره آمار آمريکا اعلام کرد كه ايران بعد از ژاپن و عربستان، سومين مصرف‌کننده‌ي بزرگ سيگارهاي آمريکايي در جهان است. به گزارش ايسنا، اين سازمان در گزارش خود عنوان كرد: «سيگار مهم‌ترين کالاي مجاز صادراتي سال‌هاي اخير شرکت‌هاي آمريکايي به ايران بوده است.» در همين حال سازمان بهداشت جهاني در گزارشي اعلام کرده كه ايران براي شركت‌هاي چند مليتي توليد سيگار به ويژه شرکت‌هاي دخانيات آمريکايي از اهميت زيادي برخوردار است. اطلاعات اداره‌ي آمار آمريکا نشان مي‌دهد كه دست‌كم نيمي از حدود 100 ميليون دلار کالايي که شرکت‌هاي آمريکايي در سال 2005 به ايران صادر کرده‌اند، سيگار بوده است.