در حمايت از تاريكي شب!

من به آنان گفتم:
آفتابي لب درگاهِ شماست
كه اگر دربگشاييد
به رفتار شما ميتابد
و به آنان گفتم:
در كف دست زمين گوهر ناپيدايي است
كه رسولان همه از تابش آن خيره شدند
پي گوهر باشيد
سهراب سپهري
چندي پيش نشريه "Green peace magazine"، خبري را منتشر كرده بود كه حكايت از آن داشت: «فرماندار ايالت كاتالونياي اسپانيا در حمايت از تاريكي شب، قانوني وضع كرد كه پس از ايالت لمپاردي ايتاليا و فوكوئر ويرجينيا آمريكا، سوّمين قانون محسوب ميشد. در واقع چراغهاي پاركها، بزرگراهها و كليساها، حشرات را مانند جارو برقي به خود جذب ميكند و بدين ترتيب پشهها كه غذاي قورباغهها، خفاشها و نيز پرندگان هستند، از بين ميروند. براي جلوگيري از اين معضل پيشنهاد استفاده از لامپهاي سيمي شده كه به دليل نور زرد خود، كمتر حشرات و پرندگان را به خود جذب ميكنند.»
خوانندگان عزيز مهار بيابانزايي لابد به ياد دارند كه سال گذشته نيز مشابه چنين مشكلي در پارك بزرگ نيويورك بوجود آمد و نسل قورباغهها را به شدت تهديد كرد؛ مرد خاكي عزيز هم اخيراً از انتشار پژوهشهايي خبر داد كه نشان ميدهد، شمار جمعيت زنبورها در ايالات متحدهي آمريكا به طرز محسوسي در حال كاهش است ... كافي است گشت و گذاري كوتاه در دنياي ستادههاي پژوهشي انتشار يافته در جهان بياندازيم تا شمار بيشتري از اين خبرها را دريابيم؛ خبرهايي كه بار ديگر يادمان مياندازند: «طبيعت، نظاممندي خاص خود را دارد، اگر ميخواهيم بر آن حكومت كنيم، بايد از قوانينش تبعيت نماييم.» دريافتي كه ايمان دارم هر چه بيشتر بر دانش زيستمحيطي خود بيافزاييم، به درستي آن بيشتر يقين خواهيم برد و گوهر ناپيداي زمين را بيشتر درك خواهيم كرد.
در همين ارتباط :
آلايندهها، قورباغههاي نر را ماده كردند!
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.