خبر خوشي ديگر ؛ اين بار در چشم‌انداز مديريت آب!
بر بنياد برآوردي كه سازمان خواروبار كشاورزي (FAO) ارايه داده و بخشي از نتايج آن در شماره‌ي 22484 از ضميمه‌ي اطلاعات اقتصادي (صفحه 7) نيز انتشار يافته است، در طول 23 سال آينده (تا 2030 ميلادي)، مساحت زمين‌هاي فارياب (اراضي كشت آبي)، 27 درصد اضافه خواهد شد؛ امّا نكته‌ي اميدبخش آن است كه به مدد بكارگيري فناوري‌هاي نوين بهينه‌سازي مهار، توزيع و مصرف آب، ميزان استحصال از اندوخته‌هاي آبي فقط 12 درصد افزوده خواهد شد. خبري كه نه‌تنها اميدبخش است، بلكه نشان مي‌دهد آدمي مي‌تواند چنانچه خردمندانه از كارمايه‌ي فكري و خلاقيت خويش بهره برد، با اعمال كمترين فشار ممكن بر طبيعت، بيشترين پايداري، امنيت و رفاه را براي خود و همه‌ي زيستمندان عالم بيافريند.
اميد كه اين آموزه و نگاه در بخش مديريت آب و خاك كشور نيز نمودي آشكارتر بيابد.
انشاالله
+ نوشته شده در شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۸۵ ساعت 1:4 توسط محمد درویش
|
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.