فرگشت!
«فرگشت»، نام تارنمايي است تخصصي كه به همت آقاي مهندس نورمحمّد آبيار، عضو هیأت علمی و پژوهشگر اقتصاد کشاورزی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان از آغاز زمستان سال 85 در دنياي مجازي آفريده شده و اداره مي‌شود؛ تارنمايي كه تحليل موضوعات مرتبط با اقتصاد كشاورزي ايران و جهان را در دستور كار خود دارد. آقاي آبيار خود در معرفي پايگاه مجازي خويش مي‌نويسد: « ارايه‌ي مقالات تحلیلی و تبادل آرا و نظرات دانش آموختگان اقتصاد کشاورزی و سایر علاقمندان مسايل توسعه‌ي کشاورزی ایران و جهان، به همراه انعکاس اخبار و رویدادهای اقتصادی، معرفی همایش‌ها و سایت‌های مرتبط، گفتگو با صاحبنظران اقتصادی، نقد و بررسی مقالات و کتب تخصصی از اهداف این سایت خواهد بود.»
براي اين همكار پژوهشگر خويش آرزوي موفقيت دارم. به ويژه آنكه او در استاني قلم مي‌زند كه شاهد بيشترين فشار ممكن بر سرزمين به بهانه‌ي توسعه است.
پيوست:
- گزارش سال 2007 بانك جهاني: منابع آب شيرين در ايران بيش از شش برابر زودتر از ميانگين جهاني آن در حال كاهش و نابودي هستند (كف مرتب براي مديريت آب كشور فراموش نشود، لطفاً)!
- كاهش توان نظامي به نفع آموزش و بهداشت؛ طرحي كه از سوي تنها برنده‌ي ايراني جايزه‌ي صلح نوبل ارايه شده است!
- تهران حدود 520 گشت پايش زيست محيطي كم دارد!
- بالاي 20 درصد مصرف انرژي کل کشور در تهران صورت مي‌پذيرد، فراتر از دو ميليون و پانصدهزار خودرو در آن تردد مي‌کند و حمل و نقل در تهران به تنهايي معادل دو برابر کربن سرانه‌ي توليد شده در کشورهاي جهان سوم را ايجاد مي‌کند!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.