حمايت قاطعانه‌ي معاون سازمان جنگل‌ها و مراتع از عدم آبگيري سد سيوند!
پيش از ظهر امروز (پنجم اسفندماه 85)، در گفتگويي كه با آقاي مهندس ناصر مقدسي، معاون سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخيزداري كشور در امور مناطق خشك و نيمه‌خشك داشتم، ايشان با قاطعيت هر چه تمام‌تر مخالفت سازمان متبوع خويش را با آبگيري سد سيوند اعلام داشته و حتا اين را هم اضافه كرد كه سازمان جنگل‌ها بيش از شش ماه است كه از صدور مجوز قطع رويشگاه هشت هزار اصله‌اي بالادست سد سيوند به رغم فشارهاي مقامات استاني خودداري كرده و به هيچ عنوان چنين مجوزي را صادر نخواهد كرد. آقاي مقدسي گفتند: از بيشينه‌ي اختيارات قانوني خويش استفاده كرده و نخواهند گذاشت حتا يك اصله از درختان ارزشمند منطقه به بهانه‌ي آبگيري نابود شود، چرا كه مطابق قانوني كه سازمان متبوعش براي حراست و پاسداري از حسن اجراي آن بوجود آمده: «حتا قطع يك درخت به بهانه‌ي توسعه ، قابل قبول نبوده و متخلفين مي‌بايستي تحت پيگرد قانوني قرار گيرند.»
ضمن سپاس از ايشان، اميدوارم تا انتها نه‌تنها اين روحيه و آرمان را حفظ كنند، بلكه صميمانه از پروردگار مهربان خواهانم كه روح و انديشه و باور «حمايت از ميراث‌هاي طبيعي و ملّي ارزشمند وطن» را در كالبد همه‌ي ايرانيان، به ويژه آن گروه از مديران دولتي كه اينك در مسند امور قرار دارند، بدمد.
انشاالله
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.