«مورد سبز» ؛ آخرين قرباني سدسازي در ايران!

از گيلانغرب خبر ميرسد كه رويشگاه استثنايي گياه مورد سبز "Myrtus communis" به بهانهي احداث سد خاكي زاگرس، كاملاً نابود شد! آن هم در سكوت معنادار مسئولين محلي و بيخبري رسانههاي ملّي!
مورد سبز، درختچه كوچكي است كه ارتفاع ساقهي آن در شرايط عادي به 1 تا 3 متر ميرسد و با اسامي ديگري چون «پروانش» یا «گل تلفونی» هم ناميده ميشود. اين گياه دارويي و بسيار كمياب، هر چند در برخی نواحي شمال ايران، فارس، كرمان، بندرعباس و يزد نیز مشاهده شده است؛ امّا در هیچ جایی گستردگي رويشگاه 4 هكتاري گيلانغرب (پايين دست چشمه سراب) را نداشت. رويشگاهي كه به مدد بولدوزرهاي وزارت نيرو، امروز با خاك يكسان شده و ديگر چيزي از آن باقي نمانده است!

يادمان باشد، مرگ هر گونهي گياهي، ناقوس مرگآور پايان حيات در كرهي خاك را با طنيني سهمناكتر به صدا درميآورد ... فقط كافي است پنبهي آزمندي و نابخردي را براي لحظهاي از گوش درآوريم.
لينك اعتراض به اين نابخردي را امضاء كنيد و با جوانان طبيعتدوست گيلانغرب همنوا شويد:
در همين ارتباط :
- مورد سبز گيلانغرب نابود شد!
- تصاویر ابن نابودی را در اینجا ببینید!
- هشدار در مورد نابودي رويشگاه «مورد سبز»!
پيوست:
- در واکنش به تخریب بکرترین بومسازگان گیلانغرب ؛ «ناودار»!
- رضاخان هم سازمان جنگلباني را منحل كرد!

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.