غم آنچه كه رفت را نخوريم ؛ در انديشه‌ي حراست از آن چيزي باشيم كه هنوز باقيست!
در واپسين بخش از سه‌گانه‌اي كه كوشيد تا چرايي شتاب بي‌امان تخريب منابع طبيعي در سرزمين آريايي ايران را نشان دهد، مايلم بر اين مزيت ارزشمند وطن انگشت نهم كه هنوز چيزهاي زيادي براي از دست دادن داريم! دريافتي كه بايد نسل امروز را به جاي غم خوردن و آه كشيدن در رثاي موهبت‌هاي از دست رفته‌ي سرزمين مادري، به انديشه و تلاشي بيشتر براي حراست و احياء مواهب باقيمانده وادارد؛ انديشه‌اي كه با تحليل و فراكافت چرايي روند تاريخي پس‌رفت كارايي سرزمين، مي‌تواند به آفرينش و ارايه‌ي راهبردها و راه‌كارهاي عملي‌تر و علمي‌تري براي حصول به اين دانستگي رهنمون سازد.
يادمان باشد، به قول سروده‌ي جاودانه‌ي نادر ابراهيمي عزيز:
ما برای آنكه ایران گوهری تابان شود خون دل‌ها خورده‌ایم
ما برای آنكه ایران خانه‌ي خوبان شود رنج دوران برده‌ایم
يادمان باشد، در كشوري زندگي مي‌كنيم كه از دامنه‌ي كوه‌هاي آرارات تا دماغه‌ي شبه جزيره‌ي گواتر آن، بيش از 2250 كيلومتر فاصله وجود وجود دارد؛ يعني 130 كيلومتر بيشتر از فاصله‌ي پايتخت ايران تا پايتخت ايتاليا!
يادمان باشد، مردماني در ايران زيست مي‌كنند كه فاصله‌ي زماني افق ديد آنها بيش از 78 دقيقه با هم تفاوت دارد؛
يادمان باشد، طول نوار ساحلي و مرز مشترك آبي ايران، همان قدر طولاني است كه فاصله‌ي تبريز تا لندن (حدود 2700 كيلومتر)؛
يادمان باشد، فلات ايران با ميانگين ارتفاعي 1200 متر از سطح دريا، در شمار فلات‌هاي بلند آسيا و جهان جاي دارد و به همين دليل، برخوردار از تنوع گياهي و جانوري كم‌نظير و اقليمي متنوع و چهار فصل است؛ امتيازي كه به گواه برآوردهاي بانك جهاني، متوسط ارزش هر هكتار از خاك ايران زمين را تا 22 برابر متوسط ارزش هر هكتار از خاك كره‌ي زمين ارتقا مي‌دهد؛
يادمان باشد، كمتر كشوري را در دنيا مي‌توان سراغ گرفت كه افزون بر اندوخته‌هاي تجديدناپذير ارزشمندي چون نفت و گاز، صاحب يكي از بيشترين ساعات آفتابي در جهان بوده و افزون بر آن از كارمايه‌هاي فراوان بادي، زمين‌گرمايي، زيست‌توده و جزر و مدي نيز برخوردار باشد.
بياييم و قدر اين موهبت‌ها را بدانيم ...
بياييم و كاري نكنيم تا فرزندان آينده‌ي اين آب و خاك، پدران و مادران‌شان را به دليل سكوت و كم‌كاري يا بي‌مبالاتي در حفظ امانتي كه دراختيار داشته‌اند، مؤاخذه نكرده و نفرين ندهند.
بياييم ثابت كنيم كه مي‌توانيم از گذشته درس گرفته و با تعاملي پايدار با جهان، بدون پخش بذر جنگ و خونريزي و كوبيدن بر طبل ستيزه‌جويي، به عضوي مسئوليت‌پذير و مدافع صلح و آرامش و سربلندي همه‌ي زيستمندان كره‌ي خاكي بدل شويم.
و سرانجام آنكه بياييم به همه‌ي مردم دنيا نشان دهيم: «پايداري واقعي هنگامي تحقق مي‌يابد كه نه تنها فردفرد شهروندان جمهوري اسلامي ايران، كه يكايك آحاد جامعه جهاني، از آمادگي فداي مصلحت فردي در پاي مصلحت جمعي برخوردار باشند». چرا كه ايمان داريم: «فرآيند شوم بيابان‌زايي تنها هنگامي به معناي واقعي كلمه «مهارشده» تلقي مي‌شود كه تلاش‌ها و تمهيدات برنامه‌ريزي شده در هر جامعه براي حصول به پايداري و سعادت، به گونه‌اي طراحي و پياده شود كه امكان تحقق زيست پايدار در ديگر جوامع را به خطر نيافكند».
پيوست :
- معترضان به آبگيري سد سيوند!
- كميته‌ي دانشجويي دفاع از پاسارگاد!
- خبر فوري! آبگيري سد سيوند باز هم به تأخير افتاد ... تبريك مي‌گويم.
- حفظ محيط زيست و نظام حقوقي، رابطه‌اي سردرگم – فرهاد جم.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.