1-4- مهمترين آموزه­ها و بازخوردها:

بی­گمان، يکی از کاربردی­ترين دستاوردهای بخش پژوهش که هم­اينک توسط بخش اجرا پي­گرفته شده و می­شود، تلاشی بود که متجاوز از دو دهة پيش آغاز گشت؛ تلاشی موسوم به آبخوانداری که بازخوردهای مثبت آن را، می­توان در جای جایِ زيست­بومهای بيابانی کشور لمس کرد. آبخوان‌داري، شگردِ مناسب، بومي‌شده و كم‌هزينه‌اي است كه مي‌تواند نقمت سيلهاي خروشانِ اين مملكت را، دست‌كم در 14 ميليون هكتار از اراضي آن، به نعمت تبديل كند (كوثر، 1374 و 1380)؛ شگردي كه مصداق بارزي از فرايند كشف و بومي‌كردن توانايي به منظور استفاده از ظرفيتهاي تاريخي (يعني ابزاري براي تحقق توسعة واقعي) تلقي شده و مقبوليت علمي و اجرايي آن نيز، از سوي سازمان خواربار كشاورزي ملل متحد (فائو)، به عنوان راهي براي نجات 800 ميليون انسان گرسنة جهان از سوء تغذيه مورد تأييد قرار گرفته است (ملكوتي، 1381)؛ شگردي كه مي‌تواند با جذبِ تنها 700 ميليارد تومان اعتبار، بحرانِ خسارتهاي ناشي از سيل و خشكسالي در كشور را با مهار 4 ميليارد متر مكعب هرزآب، به كمينه برساند.