يك تفاوت كوچك زيست‌محيطي بين ما و ژاپن!
هنوز ناچاريم اعتراف كنيم: پاكتراشي جنگل‌هاي ناهمتاي شمال، يعني ميراث يگانه‌ي دوران سوم زمين‌شناسي در جهان، ادامه دارد؛ به نحوي كه نام ايران تا همين چندي پيش در شمارِ 5 كشورِ نخست جنگل‌تراشِ جهان جاي گرفته بود. با اين‌وجود، كماكان براي توليد يكصدهزارتن كاغذ، دست‌كم 300هزارتن از مرغوب‌ترين درختان راش، افرا و ممرز را به خمير كاغذ تبديل مي‌كنيم و فراموش كرده‌ايم هم‌اينك بين 50 تا 100 درصد از مواد اوليه‌ي مورد نياز در بزرگترين كارخانه‌هاي كاغذ‌سازي جهان، از كاغذهاي بازيافتي و زائد تأمين مي‌شود (همشهري، ش 2326، ص 7). اين در حالي است كه ملاحظه مي‌كنيم، ژاپني‌ها، به رغم آنكه بيش از 75 درصد از خاكشان را پوشش‌هاي جنگلي دربرگرفته است، ترجيح مي‌دهند در شمار عمده‌ترين كشورهاي وارد‌كننده‌ي كاغذ باشند!
به صف مخالفان احداث جاده بلده نور به گرمابدر لواسان بپیوندید
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.