آقاي ضرغامي ، متشكرم!
از معدود روزهايي بود - چهارشنبه ششم دي ماه ۸۵ - كه قبل از 5 بعدازظهر منزل بودم و احساس مي‌كنم چقدر خوب شد كه جلسه‌ي كاري بعد‌ازظهرم به هم خورد و توانستم زودتر از معمول خود را به خانه برسانم!
تلويزيون را كه روشن كردم، اين عبارت توجهم را جلب كرد: «بهشتيان ...» و بعد تماشاي فلامينگوها، پليكان‌ها، غازها و ديگر پرندگان زيباي كنارآبزي تالاب ميانكاله، بر صفحه‌ي شيشه‌اي هوش از سرم ربود ... تنها كاري كه كردم آن بود كه به سرعت و با تلفن جريان را به اطلاع دوست عزيزي كه مي‌دانستم براي آشوراده و ميانكاله بسيار دلسوزانده و مي‌سوزاند، برسانم ... در هنگام تماشاي اين تصاوير چشم‌نواز با خود مي‌گفتم: كاش يادي هم از «يحيي» عزيز مي‌كرد ... همان محيط‌بان شريفي كه نيمه‌شب با چنان شوري به فرهنگ قصرياني (مديركل وقت دفتر زيستگاه‌هاي سازمان حفاظت محيط زيست) زنگ مي‌زد و گوشي تلفن را در فضا نگه مي‌داشت تا در طنين هوش‌رباي صداي جانداران زيباي ميانكاله او را نيز شريك سازد ...
بخشی از فیلم به ماجرای جلب متخلف در تالاب اختصاص دارد.
فيلم آرام آرام پيش رفت تا به بخش دوزخي خويش رسيد! آنجا كه دوربين از فضاي عطرآگين و زيباي دنياي حيوانات به زباله‌سازترين جاندار خلقت پانهاد كه چگونه از هر وسيله‌اي براي شكار اين جانداران بي‌گناه استفاده مي‌كرد و در برابر محيط‌بانان ميانكاله به هر ترفندي متوسل مي‌شدند تا از مجازات قانون بگريزند ...
واپسين عبارتي كه بر تصوير شيشه‌اي در عنوان‌بندي پاياني اين مستند تأمل‌برانگيز نقش بست را هرگز فراموش نمي‌كنم:
و به ياد مرد كارزار اين نبرد؛ محيط‌بان فداكار
يحيي شاكو محلي كه پرنده مهاجري شد به قصد ابديت
خواستم بگويم: آقاي ضرغامي دستت درد نكند كه اجازه‌ي پخش همين چند صحنه را دادي ... درست است كه مي‌شد بيشتر و بهتر از يحيي ياد كرد، بر مزارش رفت، با دوستان و همكارانش به صحبت نشست و يا از درد دل خانواده‌اش شنيد ... امّا همين هم براي من غنيمت بود و جاي تشكر دارد ... آن هم در شرايطي كه صحبت از احداث پالايشگاه در نزديكي اين تالاب يگانه است!
از دست‌اندركاران ساخت اين مجموعه، به ويژه هادي كاشاني (نويسنده متن)، آرين ريس باف (گوينده نريشن)، مجيد بلون و عليرضا اولاديان (تصويربرداران)، شهريار صيامي (تدوين‌گر)، محمد ابراهيم صحتي و حسين يزدان داد (پژوهشگران فيلم) و دوستان ديگري كه متأسفانه نتوانستم نامشان را بخاطر بسپارم، صميمانه تشكر مي‌كنم و اميدوارم شبكه‌ي سوّم سيما يكبار ديگر اين فيلم ارزشمند را در ساعت پرمخاطب‌تري تكرار كند.
19 دي ماه كه فرا رسد، شش ماه از شهادت مظلومانه‌ي شاكو مي‌گذرد ... يادش گرامي باد ...
پيوست:
- متن نامه‌ي سرگشاده‌ي 54 استاد دانشگاه به وزير جهاد كشاورزي
- تحليلي بر آن نامه از سعيد مقيسه
- آقاي وزير! آيا سخنان معاون شما هم سياسي است؟!
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم. 