«محمد» از فردا آغاز مي‌كند ...
محمد تاجران، جوان ورزشكار و اهل دلي است كه گويا پوم‌تاك طبيعت وطن را به خوبي و با تمامي سلول‌هاي وجودش درك مي‌كند. او خوب مي‌داند كه ضربان سرزمين مادري تا چه اندازه اين روزها به دليل غفلت آدم‌هايي كه وارثش شده‌اند، به شماره افتاده است. براي همين است كه مي‌خواهد از ساعت 30/9 روز يكشنبه ( 12 آذرماه 1385) با دوچرخه‌اش، سفري را از زادگاهش (مشهد) آغاز كند كه شعارش «به درختان نيازمنديم» است و عهد كرده در اقدامي سمبليك، پس از ورود به هر شهر، نهالي را غرس كند.
محمّد خود در توضيح دلايل اين اقدام كم‌نظيرش مي‌نويسد: «تنها به دنبال پاسخ پرسش‌هايم، پاي در راه نهاده‌ام. پي حقيقت و آرامش و جاده را تنها راه دستيابي به آن يافتم .دیدن و آموختن لحظه‌ای آرومم نمیزاره و سفر مملو است از دیدن و آموختن.هر آنچه آموختم از طبیعت بوده و در قبال دبنی که از او بر دوشم است، تصمیم گرفته‌ام که برای پاکی اون تلاش کنم. کاشت یك درخت سمبولیک در هر شهر توی مسیر حرکتم رو هدف قرار دادم و امیدوارم که خدا کمکم کنه.»
براي او و انديشه‌ي بلندش احترام قائلم و صميمانه از پروردگار مهربان آرزو مي‌كنم تا او را در اين سفر دراز حمايت كرده و به اهداف زيبايش برساند.
پي‌نوشت:
سعيد سعيدي عزیز هم از محمّد مي‌گويد ...
يك خبر خوش ديگر!
300 هكتار از جنگل‌هاي بكر شمال از بنياد مستضعفان پس گرفته شد.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.