دستاوردها و تجربیات ایران در مهار بیابان زایی (13)
4- اقدامات پژوهشی و دستاوردهای آن:
هرچند که در اين حوزه، نهادهايی چند مانند مرکز تحقيقات کويری و بيابانی ايران وابسته به دانشگاه تهران، مؤسسه جغرافيای دانشگاه تهران، پژوهشکدة نفت، سازمان مديريت و برنامهريزی و بسياری از مراکز آموزش عالی مرتبط در سراسر کشور هم فعال بوده و طرحهايی پراکنده را به اجرا درآورده يا میآورند؛ با اين وجود، از آنجا که مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع رسماً توليت پژوهش در اين حوزه را برعهده داشته و مسئوليت هدايت طرحها و سياستگذاری برنامههای آينده متوجة اين نهاد است، به شرح مختصری از دستاوردهای پژوهشی آن پرداخته میشود.
به طور کلی پژوهشهای به انجام رسيده را که عملاً با طرح « اصلاح مراتع فرسوده از طريق بررسي فصل كشت، عمق، روش و ميزان كشت بذر نباتات مرتعي مقاوم به خشكي» در سال 1345 آغاز شد[1]، میتوان در هفت بخشِ شناسايی منابع پاية آب و اراضی، تثبيت زيستشناختی ناهمواريهای ماسهای، تثبيت فیزیکی ناهمواريهای ماسهای، بهرهوری و بهرهبرداری از شنزارها، حفاظت و نگهداری از جنگلکاريهای تاغ و گز، طرحهای سازگاری و احیای سرزمینهای خشک و آسیبپذیر خلاصه کرد.