با توجه به ويژگي‌ رويكردهاي پنج‌گانه‌اي كه شرح آنها گذشت، به نظر مي‌رسد مطلوب‌ترين و متناسب‌ترين رويكرد منتخب – با توجه به حوزه‌ي پژوهشي مورد نظر -  بايد مبتني بر نگرشي بوم‌سازگاني باشد. چرا كه مطابق تعريف، مديريت منابع طبيعي عبارت است از «فرآيند شناسايي بوم‌سازگان‌ها به منظور اتخاذ تدابير وتمهيدات لازم براي حفاظت، اصلاح، احياء، توسعه و بهره‌برداري از آنها به گونه‌اي كه به اصل استمرار و پايداري منابع در محيط طبيعي آسيبي وارد نشود.»
     نكته‌ي حايز اهميت در مديريت منابع طبيعي، تفكيك كاركردي زيرسامانه‌ها و تدوين نظام مديريت كاركردي براي هر زيرسامانه (جنگل، بيابان، مرتع و محيط‌هاي آبي) با حفظ اصل وحدت ساختاري بوم‌سازگان است. چرا كه در مديريت بوم‌سازگاني، اجزاء نظام مديريت كاركردي نبايد يكديگر را نقض يا خنثي كنند؛ دريافتي كه در مطالعه‌ي حاضر و براي معرفي اولويت‌هاي پژوهشي بخش تحقيقات بيابان هم مد نظر قرار گرفته است.