يك‌هزار درخت 5 هزارساله در ايران شناسايي شده است!
دكتر سودابه‌ي علي‌احمد كروري، همكار بازنشسته‌ي عزيزم در مؤسسه اخيراً در نشستي كه به همت رايزني فرهنگي ايران در وين برگزار شد، اعلام داشت: شمار درختان كهنسالي كه در ايران زيست مي‌كنند و بيش از 5 هزار سال دارند، به يك هزار پايه مي‌رسد!
درختاني كه يكي از پرجاذبه‌ترين مؤلفه‌هاي طبيعي براي توسعه‌ي بوم‌گردي به شمار مي‌روند و اغلب آنها در حاشيه‌ي مناطق كويري و بياباني ايران مي‌رويند كه نگارنده تا كنون به چند مورد آن در جندق و ايراج و الموت و سبزكوه اشاره كرده است.
درختاني كه يكي از پرجاذبه‌ترين مؤلفه‌هاي طبيعي براي توسعه‌ي بوم‌گردي به شمار مي‌روند و اغلب آنها در حاشيه‌ي مناطق كويري و بياباني ايران مي‌رويند كه نگارنده تا كنون به چند مورد آن در جندق و ايراج و الموت و سبزكوه اشاره كرده است.
سرو کهنسال روستای ایراج در حاشیه خور و بیابانک
+ نوشته شده در سه شنبه ۲ آبان ۱۳۸۵ ساعت 16:6 توسط محمد درویش
|
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.