شواهدي از هدررفت كارمايه در ايران!
نيم لوله هاي شيب آب و پشت آب سيستان كه سالهاست آبي را نديده اند!
به گفتهي مسئول بهينهسازي كارمايه (انرژي) در كشور: ارزش افزودهاي كه ما با مصرف 15 ميليارد دلار كارمايهي فسيلي در سال توليد ميكنيم، ميتوان با 8 ميليارد دلار هم توليد كرد، به شرط آنكه پارهاي از اصول سادهي بهينهسازي مصرف را رعايت كنيم (همشهري، ش 2535، ص 10)؛ درحالي كه متأسفانه برشدتِ كارمايهي مصرف شده به طور متوسط، سالي 8/5 درصد نيز افزوده و ميافزاييم (همشهري، ش 2090، ص 7). ارزش جهاني هر متر مكعب آب را يك دلار تخمين ميزنندMiller) ، 1999). سامانهي مديريت آب كشور خود ميگويد كه تاكنون توانسته است 7/25 ميلياردمتر مكعب از آبهاي سطحي را توسط حدود هشتاد سد موجود، تنظيم كند، ليكن 5/8 ميليارد متر مكعب از اين آب گرانبهاي تنظيم شده، به ارزش 5/8 ميليارد دلار، به دليل آماده نبودن شبكههاي آبياري پاييندست، هدر ميرود! حيرتآورتر آنكه تنها نقطهاي كه شبكههاي آبياري پاييندست آن تكميل شده و آمادهي بهرهبرداري است (منطقهي شيب آب و پشت آب سيستان)، از همان آغاز بهرهبرداري، عملاً بدون استفاده مانده است! چرا كه آبي در كار نيست تا به مزرعه برسد!! اين درحالي است كه سالانه حجم عظيمي از مجموع آب دريافتي كشور (حدود 130 ميليارد متر مكعب) به صورت هرزآب از دسترس خارج ميشود كه بر پايهي بولتنهاي وضعيت منابع آب كشور، ميزان آن را تا 52 ميلياردمتر مكعب برآورد كردهاند.
پيوست:
- رشد اقتصادي كشور، 4/2 درصد كاهش يافت!
- تهديد بيابانزايي در سه چهارم سطح استان خراسان شمالي!
- سفرههاي آب زيرزميني كرمان، سالي يك متر پايين ميرود!