در سندي ديگر، از وجود باغي در حوالي شهر بابك (استان كرمان) خبر داده شده که در عهد حكومت تركان خاتون (650 تا 690 هجري)، به مساحت نهصد هزار مترمربع با صدها هزار درخت و كاريزي پرآب بنا شده بود، اما امروز چيزي از آن باقي نمانده است (باستاني پاريزي، 1374). حتي سفرنامه‌هاي مأمورين ناصرالدين شاه قاجار از جمله فيروز ميرزا (1880 ميلادي) به بلوچستان، نشان از پوشش گياهي مطلوب منطقه دارد (باستاني پاريزي، 1374)، هرچند كه در گذشتة متأخرتر از آن، وضعيت منطقه به مراتب مطلوب‌تر نيز، بوده است.

           همان طور که ملاحظه می­شود، جملگی موارد فوق، استيلای روندی کاهنده و در عين حال پيوسته را بر اندوخته­های ­طبيعی کشور تأييد می­کند؛ روندی که بی­گمان، احتمال دخالت عوامل طبيعی در بروز يا تشديدِ آن، با توجه به محدودة زمانی کوتاهش در مقياس زمين­شناسی، بسيار ضعيف است.

به هرحال با ورود به قرن بيستم و به ويژه نيمة دوم آن بود که نخستين حرکتهای سازمان­يافته با پشتيبانی دولت مرکزی به هدف اعمال مديريت مطلوب­تر بر زيست­بومهای کشور به وقوع پيوست.