زير حوضهي قمرود و رود شور - 2
قمرود در بخش جنوبي حوضههاي آبخيز مركزي قرار داشته و از سه شاخه به نام گلپايگان يا دربند، خوانسار و خمين تشكيل ميشود. اين شاخهها پس از اتصال در جهت جنوب شرقي و شرق جريان يافته و در دشت دليجان به سمت شمال منحرف ميگردند. اين زير حوضه 4/17 درصد از كل حوضهي مطالعاتي را شامل ميشود كه داراي مساحتي در حدود 1613987 هكتار است كه از اين بين 598344 هكتار در استان اصفهان؛ 360494 هكتار در استان قم؛ 3631 هكتار در استان لرستان و 651819 هكتار در استان مركزي واقع شده است.
زير حوضهي رود شور يا خررود هم به عنوان بزرگترين زيرحوضهي آبخيز درياچه نمك قم، با متجاوز از 2274775 هکتار، به تنهايي افزون بر 5/24 درصد از محدودهي مورد مطالعه را شامل شده است. گفتني آنكه قلمرو آبشناختی رود شور در دامنههای جنوبی البرز مرکزی قرار گرفته و در تقسيمبندی طرح جامع آب به عنوان زيرحوضهي شمارهي 1 از حوضهي هفتم مطالعاتی و با کد 1-1-7 مشخص شده است. بيشينهي ارتفاع اين آبخيز، 4108 متر (کوه سيالان) و کمينهي آن 900 است. رود شور از 17 شاخهي فرعی کوچک و بزرگ تشکيل شده و از جنوب غربی دشت قزوين به سمت شرق جريان میيابد تا به مسيل «سهرود» در جنوب تهران رسيده و از آنجا به درياچهي نمک منتهی میشود. به همين دليل اغلب نواحی پاييندستِ حوضه شورهزار بوده که متجاوز از 25 هزار هکتارِ آن در منتهااليه جنوب شرقی استان قزوين (منطقهي بويينزهرا) واقع شده است؛ استاني كه داراي 3 شهرستان، 13 شهـر، 23 بخش، 43 دهستان و 1547 آبادي بوده كه 904 آبادي آن داراي سكنـه و 643 آبادي خالي از سكنه است. مساحت استان قـزوين هم 15502 كيلومتر مربع بوده كه 96/0 درصد از مساحت كل كشـور را شامل ميشــود. دست آخر آنکه نرخ باسوادی در استان 4/81 درصد گزارش شده است (مرکز آمار ايران).
به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.