رد پاي بيابان‌زايي در كنار ساحل زيباي خزر!
خبر كوتاه است! اما براي دوستداران سبزينه در ايران، گران‌بار و تلخ ...
پيچك ايراني به عنوان يكي از گياهان بومي وطن كه درساحل دريا مي‌رويد، در حال انقراض است.
و شوربختانه بايد اعتراف كنيم كه مهمترين دليل اين انقراض، هجوم بي‌ضابطه و افسارگسيخته‌ي ساخت و سازهاي ساحلي و تغيير كاربري سواحل يكي از ارزشمندترين درياچه‌هاي جهان – درياي خزر – است.
باور كنيد در هيچ كجاي دنيا نمي‌توان ساحل پهناوري چون سواحل شمالي كشور را يافت كه بيش از 95 درصد آن داراي مالكيت حقيقي يا حقوقي بوده و مردم آن كشور اجازه‌ي تردد در كنار آن را ندارند!!
يادمان باشد: در سواحل ماسه‌اي استان مازندران، در حدود ۳۴۰ گونه‌ي گياهي شناسايي شده كه تخريب سواحل، بسياري از آنها را از رويشگاه طبيعي‌شان حذف كرده يا در خطر انقراض قرار داده است.
آيا صداي پاي بيابان‌زايي را در كنار ساحل زيبا و خاطره‌انگيز درياي خزر نمي‌شنويد؟!
اطلاعات بيشتر را مي‌توانيد، اينجا بيابيد.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.