راهکار گوسفندان برای گذر از سوزش خورشید تموز!
نرم نرمک هوا دارد گرم و گرمتر میشود ... گوسفندها میدانند که چه گرمایی است! اما شاید نمیدانند که راههای بهتری برای گریز از گرما هم وجود دارد!
برای مقابله با داغی آفتاب در زمانهای که خورشیدش سوزانتر میشود، تنها راه «گوسفندوار زندگی کردن» نیست! هست؟
گاه اگر سایهها کم میشوند، بهترین راه، کاشت درختانی جدید است! نه؟
خواننده عزیز دل نوشتهها! به این تصویر خوب دقت کنید ... چه میبینید؟
آیا متوجه رفتار متفاوت دو گوسفند در این گله شدید؟ به ویژه یکی از آنها که رنگی مشکی دارد و برای خود در بالادست (گوشه بالا سمت چپ عکس)، یک سایهی انحصاری هم یافته است! آن دیگری هم که انگار تسلیم سرنوشت شده و ترجیح میدهد گرفتن حمام آفتاب را یک انتخاب نشان دهد تا یک اجبار! شما کدام راهکار را میپسندید؟ رفتار آن گله را ... آن گوسفند مشکی رنگ را ... آن دیگری را که حمام آفتاب گرفته و یا ...؟!
به هر حال، آنچه که در این عکس خودنمایی میکنه، برهنگی و تخریب شدید پوشش گیاهی منطقه و وجود آثار میکروتراس است که آشکارا نشان می دهد: میزان حضور گوسفندها به هیچوجه متناسب با توان پذیرایی سرزمین نبوده و در نتیجه نه غذایی مانده برای گوسفندان و نه حتا سایه ای درخور! بنابراین،مشخص است که نه یک چوپان که چند نسل از چوپان ها در مدیریت گوسفندان راه را به خطا رفتهاند! نرفتهاند؟
انعکاس در:

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.