آف - رُد کاران عزیز! آیا راهی بهتر از سوهانک برای تخلیه هیجان نیست؟
دامنههای جنوبی البرز در جایی که دیوارههای شمالی بزرگترین منزل کشور در پایتخت ایران را سامان دادهاند، روزگار خوشی ندارند ... این را البته همه میدانند؛ چرا که روزگاری طولانی است که فشار بیش از حد دام، تغییر شتابان کاربری، پیدایش قارچ گونهی برجهای عجیب و غریب، فعالیتهای معدنی، مسیرهای پرتردد راهپیماییهای گروهی و انباشت زباله، پیدایش مراکز قد و نیم قد فروش مواد غذایی و سرانجام به هم خوردن نظام آبشناختی و پیکرشناسی آبراههها و رودخانهها از جمله دلایلی است که سبب شده تا لمس بوی واقعی طبیعت البرز در دامنههای شمالی پایتخت، هر روز نامحتملتر از روز قبل شود ...
منتها واقعیتی که شاید هنوز خیلی از ما ندانیم، رابطهی میکرو تراسهای حیوانی با ماکروتراسهای انسانی است که در رقابتی مرگبار دارند آخرین رگههای حیات و شادابی گیاهی را به قیمت افزایش نرخ جابه جایی خاک، شکنندگی سرزمین، فزونی نرخ سیلخیزی و تشدید برهنگی کوهپایههای آسیبپذیر تهران، به ویژه در سوهانک میگیرند ...
در این باره تازهترین یادداشتم را با عنوان: «هیجانی که تخلیهاش به مرگ طبیعت در شمال تهران میانجامد» را میتوانید در وبلاگ نخبگان خبرآن لاین و نیز صفحه محیط زیست این بنگاه خبررسانی بخوانید.
برخی از بازخوردهای این یادداشت در فضای وب در:
پایگاه خبری تحلیلی پارسینه، خبر فارسی، کوه نوشت، پایگاه اطلاع رسانی ایران پرتو، قطره، ویگ نیوز، آذرنیوز آن لاین، پارسی نیوز، اخبار 724، 440 دات کام و ...
و این هم یک کلیپ خفن! از ماشین هامر در سوهانک!!

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.