یک روز خوب در سیراچال
مطابق رسم اردیبهشت در این سال‌ها، مردمان نیک نهاد و سبزاندیش فراوانی امروز – ششم اردیبهشت 1392 - هم به دعوت مصطفی خوشنویس عزیز لبیک گفته و خود را به سیراچال رساندند ...
ایستگاهی پژوهشی که در حقیقت شاخه کوهستانی باغ گیاهشناسی ملّی ایران محسوب می‌شود و از سال 1382 تاکنون، بیش از 20 هزار اصله نهال در آن توسط داوطلبین طبیعت دوست ایرانی کاشته شده که عمده‌ی آن البته گونه‌هایی چون اُرس و داغداغان هستند. اُرس، یکی از ارزشمندترین، کم‌خواهش‌ترین و دیرزیست‌ترین اهالی ایران زمین محسوب می‌شود که تا سه هزار سال در سرزمینی که کشت می‌شود، دوام می‌آورد و محیط اطرافش را از گزند بسیاری از تهدیدهایی که جان آب و خاک را به شماره می‌اندازد، محفوظ می‌دارد؛ آنقدر که حتا در پای نهال دو ساله‌اش، می‌توان چنین مناظری را دید ...
درود بر همه‌ی شما خوبانی که به رغم تنگناهای فراوان و نفس‌گیر اقتصادی در این روزها، یادتان نرفته که همچنان باید هوای طبیعت را داشت و برای تیمار و کاشت و مراقبت از درختانش، بخشی از وقت و سرمایه‌ی خویش را کنار می‌نهید ...
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقه‌ای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانه‌ها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی مي‌كوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويت‌هاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيست‌بوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسه‌هاي بادي و شوراب‌هاي كويري و كلوت‌هاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصه‌هاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غني‌ترين صندوق ذخيره‌ي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابان‌زدايي»، از بياباني‌شدن زيست‌بوم‌هاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.