محیط‌بانان را دریابید: لینک اعتراض را امضاء کنید
سركار خانم دكتر فاطمه جوادي
رئيس محترم سازمان حفاظت محيط زيست
با سلام و احترام؛ اگر قوانين محيط زيست از ناحيه‌ي قانونگذار شكسته مي‌شود و زير سؤال مي‌رود، اگر آموزه‌هاي حقوقي و قانونمند محيط زيست ايران كه از پيشينه‌اي 40 ساله برخوردار است و در دنياي امروز در شمار بهترين و مترقي‌ترين قوانين سبز محسوب مي‌شوند، ناديده گرفته شده و توسط دولت اجرا نمي‌شود و اگر مصوبات قانوني محيط زيست به رغم همه تعامل‌هاي پر زرق و برق سازمان حفاظت محيط زيست با دستگاه قضايي، بعضاً از سوي قوه‌ي قضاييه شرعي پنداشته نشده و به راحتي نقض مي‌گردد و دست آخر هم تاوان اين اختلاف سليقه‌هاي مسئولان با قانون را محيط‌بانان و جنگل‌بانان مظلوم و گمنام بايد با خون ريخته‌ي خود بپردازند، به راستي به چه كسي بايد شكايت برد؟ مگر مطابق اصل پنجاهم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، حفظ محيط زيست تضمين‌دهنده‌ي حيات روبه رشد اجتماعي ملّت قهرمان و هميشه در صحنه ايران نيست؟ پس چگونه است كه متجاوزين و قاتلين طبيعت از امنيت و رفاه بيشتري برخوردارند تا آناني كه با پوست و خون خويش به حراست از اين مواهب طبيعي كم‌نظير پرداخته و مي‌پردازند؟ چرا هنوز عاملين دستگير شده‌ي قتل و جرح بيش از 500 محيط‌بان و جنگلبان به سزاي عمل ننگين خود نرسيده‌اند؟ آيا اين مماشات بيش از حد حكومت با متخلفان و متجاوزين به حريم طبيعت، خود يكي از عوامل اصلي افزايش حمله به حافظان عاشق و بي‌ادعاي طبيعت و قتل و جرح آنان نيست؟!
راستي چرا هنوز اين اجازه داده نمي‌شود تا پيكر پاك اين عزيزان شهيد، در قطعه‌ي شهدا به خاك سپرده شوند و چرا سازماني كه شما متولي آن هستيد، حتا بر روي تارنماي خويش از محكوميت رسمي اين اقدام (رخداد غم‌انگيز 19 تيرماه 1385 در منطقه‌ي حفاظت‌شده‌ي سالوك) خودداري كرده و تنها به ذكر يك خبر از قول خبرگزاري ايسنا اكتفا مي‌كند؟!!
خانم جوادي عزيز:
شهيد "يحيي شاه كوه محلي" مي‌تواند آخرين شهيد طبيعت ارزشمند و ناهمتاي وطن نباشد، امّا به همت و اراده‌ي شما مي‌تواند واپسين قرباني مظلوم و بي‌دفاع اين طبيعت باشد كه حتا شهيد هم حسابش نمي‌كنند و در مراسم تشييع پيكرش، هيچيك از مديران مركز‌نشين حضور نمي‌يابند.
به «مهار بيابان‌زايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، مي‌تواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.