نامش Thierry Bornier است؛ عکاس نشریه نشنال جیوگرافیک. تصاویری شکار کرده است از مزارع رنگی و تراس‌بندی شده در Yunnan، جایی در کشور چین. تصاویری که بی‌شک از منظر افزایش جذابیت‌ها در حوزه توریسم کشاورزی و روستایی می‌تواند بسیار حایز توجه باشد.

    اما از منظرتوجه به آموزه‌ها و ملاحظات محیط زیستی، می‌تواند مصداقی بارز از بیابان‌زایی به شمار رود!

   کافی است اندکی دقیق تر در اجزای آن دقت کنیم تا دریابیم که این نوع کاربری فشرده و نامنظم از زمین، آشکارا به افت شتابناک‌تر حاصلخیزی خاک، افزایش فرسایش خاک، شورشدن و ماندابی شدن زمین، تزریق مواد آلاینده، کودها و سموم شیمیایی و مرگ میکروارگانیسم های مفید موجود در این عرصه منجر می‌شود؛ عرصه ای که آشکارا درجه آسیب پذیری‌اش در برابر رخداد سیل‌های حادثه خیز هم افزایش یافته است.

    خلاصه این که دوستان من!

    انگار هر آنچه که در زندگی و محیط پیرامونی‌مان زیبا می‌بینیم، ممکن است نقش، بازخورد و اثر زیبایی بر کیفیت زندگی مان برجای ننهد! و حتا شگفت‌آورتر آن که ممکن است همان ابلیس باشد در داستان شام آخر!

    هر چند که البته همچنان می‌شود توشه‌ی دیداری (حظ بصری!) مان را از چنین نگاره‌هایی ببریم! زیرا یکی از رازهای دلفریب این دنیا همین است که نه هیچ زیبایی مطلقی وجود دارد و نه هیچ زشتی مطلقی!

    و خبر خوش، شاید همین باشد! نه؟

    در همین باره:

    - دو تابلوی زشت و زیبای دیگر که می‌توان به راحتی آنها را زیبا و زشت هم نامید!

    - - همه چیز هیچ بدی، بد نیست!

درج نظر