3- معرفی معيارها و شاخصهای بيابان­زايی در زيست­محيط ايران:

   بر بنيادِ ضوابط و ملاحظاتی که در سطور پيشين برشمرده شد، در اين بخش معيارها و شاخصهای لازم برای ارزيابی جريان بيابان­زايی در ايران پيشنهاد ­شده­اند. اما پيش از مرورِ آنها  ذکر اين نکته ضروری به نظر می­رسد: تنها هنگامی می­توان با قطعيت از موارد پيشنهادی دفاع کرد که نقشة حساسيت اراضی به بيابان­زايی ايران به محکِ معيارها و شاخصهای ياد­شده، تهيه شده و در معرض ديدِ صاحبنظران قرار گرفته باشد. نکتة درخور تأمل در اين ميان، تأکيد بر اين حقيقت است که هنوز روش ارزيابی جامع و مانعی برای بيابان­زايي آفريده نشده که اجماعی جهانی در پی آن باشد؛ پيدايش، تغيير و تکامل روشهايی نظير روش فائو و يونپ (FAO/UNEP، 1984)، روش [1]GLASOD و [2]ASSOD (UNEP، 1997) و سرانجام روش LADA [3] (FAO، 2002 و  LADA’s E-mail conference، 2002 )، نشان­دهندة دشواری ارزيابی و باز­بودنِ انتهای آن در اين حوزه است. به همين دليل است که اين موضوع به يکی از اولويتهای کاری کميتة علم و فناوری پيمان مبارزه با بيابان­زايی (CST) تبديل شده است.


[1] Global Assessment of Human-Induced Soil Degradation

[2] Assessment Soil Degradation

[3] Land Degradation Assessment in Drylands