روز جهانی بدون سم را در هوای سمی تهران گرامی داشتیم!
در روزهایی که تهرانیها به جای اکسیژن، سم تنفس کرده و رکوردها را جا به جا می کنند! همکاران من در دفتر محیط زیست و توسعه پایدار کشاورزی به
همراه مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی همایشی را
تدارک دیدند که هدفش گرامیداشت روز جهانی بدون سم بود؛ روزی که خوانندگان
گرامی مهار بیابانزایی پیشتر از ماجرای نامگذاری آن آگاه شده بودند.
باید بدانیم که کشاورزی در جهان امروز از 5 طریق به یکی از اصلیترین
مؤلفههای برهمزدن تعادل بومشناختی و کاهندهی توان زیستپالایی کرهی
زمین بدل شده است که عبارتند از:
- مصرف نادرست کودها و سموم شیمیایی
- استفاده مفرط و نابخردانه از اندوختههای آبی/خاکی
- تخریب گونهگونی زیستی و بومسازگانهای حیاتی کره زمین
- تولید گازهای گلخانهای و تشدید تغییرات اقلیمی
- فشار بر منابع کارمایههای تجدیدناپذیر
بنابراین، چنانچه بتوان به مدیریت درست 5 مؤلفهی یادشده همت گمارد و
بازمهندسی آنها را در دستور جدی نهادهای پژوهشی، آموزشی و اجرایی مرتبط
قرار داد، میتوان امیدوار بود که کشاورزی و محیط زیست میتوان با کمترین
تنش و اصطحکاک ممکن به حیات و بالندگی خود در سدهی پیش رو ادامه دهند.
در این ارتباط دکتر غلام رضا میرکی از 5 ضرورت سخن گفتند که برای تأمین آنها دنیا چارهای ندارد جز آن که به سمت کشاورزی بدون سم و کود حرکت کند.
1- بحران انرژی
2- مقابله با تغییرات اقلیمی
3- افزایش هزینه تولید نهادههای کشاورزی
4- تأمین امنیت غذایی پایدار
5- حفظ منابع پایه کشاورزی
میرکی گفت: در بهترین حالت، فقط بخش اندکی از آفتکشها به آفت هدف میرسد!
یعنی: حجم عمدهای از آفتکشها، حتا در بهترین کشت و صنعتهای جهان سبب
تخریب و فروافت کارایی سرزمین را موجب شده و از طریق تجزیه، آبشویی،
بیثباتی و پخش در روانآبها، زمین را متضرر میکنند. از همین روست که شیب
افزایشی استفاده از سموم در طول یکدههی اخیر آشکارا کاهش و در مواردی
روندی معکوس یافته است؛ واقعیتی که در نمودار پیش رو میتوان آن را رهگیری
کرد.
یک نکتهی تأملبرانگیز در این میان آن است که ترکیب سموم مصرفی در کشورهای
شمال، بسیار متفاوت از کشورهای جنوب است؛ مثلاً درحالی که در ایران و اغلب
کشورهای درحال توسعه، حشرهکشها بیشترین سهم را در کشاورزی با 50 درصد
کاربرد برعهده دارند، این میزان در کشورهای شمال با 17 درصد در کمینه قرار
دارد.
عجیبتر آن که هرچند کل مصرف سموم در اغلب کشورهای جهان از جمله ایران در
حال کاهش است، اما سهم حشرهکشها از کل نهادههای کشاورزی، کاهشی را در
ایران نشان نمیدهد که این برخلاف مفاد مطروحه در برنامههای 5 ساله توسعه
کشور است.
متن کامل سخنرانیهای ارایه شده در این همایش را میتوانید از اینجا دریافت کنید.
درحاشیه:
این همایش از معدود سخنرانیهایی بود که 10 دقیقه زودتر از موعد مقررشده به
پایان رسید؛ زیرا آخرین سخنران یافت می نشد! به همین دلیل دبیر همایش پشت
تریبون قرار گرفته و با لبخنذی ملیح اعلام داشت : خوشبختانه به
دلیل غیبت آقای مهندس پورسخی (مدیرکل دفتر بررسی آلودگی آب و خاک سازمان
حفاظت محیط زیست کشور)، پایان همایش را زودتر از موعد اعلام میکنیم!
البته ایشان بلافاصله متوجه گاف خود شده و با درک ویژگی های برگزاری یک همایش در روز سیزدهم ماه! از این که از لفظ خوشبختانه استفاده کرده بودند، عذرخواهی کردند!



به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.