درخواست مهم انجمن اعضاي هيأت علمي از دكتر پرهمت
آنچه كه با عنوان تجاوز بي سابقه به باغ گياه شناسي نوشهر
اين روزها، دل هر علاقه مند به محيط زيست و منابع طبيعي اي را به درد
آورده است؛ سبب شد تا پژوهشگران اين عرصه را با پرسشي جدي مواجه كند:
اين كه تا چه زمان مي توان سال ها پژوهش كرد و آنگاه در چند ساعت شاهد نابودي حاصل آن پژوهش ها بود؟!
چگونه
است كه يك مدير محلي به نام فرماندار نوشهر مي تواند به خود اجازه دهد كه
با اختياراتي كه براي خويش قايل است، سرمايه ملي و پژوهشي يك ملت را نابود
كرده و شرم آورتر آن كه از آن دفاع هم بكند؟!
چنين است كه بزرگترين تشكل
علمي/ پژوهشي كشور با بيش از يكصد عضو هيأت علمي، اينك طي نامه اي صريح،
عالي ترين مقام پژوهشي وزارت جهاد كشاورزي در سازمان تات – دكتر پرهمت – را
مورد خطاب قرار داده و از ايشان درخواست كرده است: « قانونی
را در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسانیم که تغيير کاربری ایستگاه ها و
مراکز تحقیقاتی و باغ های گیاهشناسی در هیچ شرایطی امکان پذیر نباشد. لطفا
تيمي را مسئول پيگيري اين موضوع مهم بفرماييد. با توجه به زمانبر بودن این
کار و نظر به بخشی نگری استانداران و فرمانداران و مصوبات استانی (سفر آتي
هيأت دولت به مازندران خواهد بود) اقدام کوتاه مدت ممکن است این باشد که
توسط وزیر محترم جهاد کشاورزی مصوبهای در هیأت دولت به تصویب برسد که دخل و
تصرف در ایستگاهها و مراکز تحقیقاتی و باغهای گیاهشناسی ممنوع اعلام گردد.»
متن كامل نامه را مي توانيد در تارنماي انجمن اعضاي هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع بخوانيد.
از
سوي ديگر، سرانجام دكتر علي سلاجقه هم در مصاحبه با ايسنا نخستين واكنش
رسانه اي خويش را در برابر متجاوزين به باغ گياه شناسي نوشهر علني كردند و
به صراحت اين عمل نابخردانه را به زراعت چوب در وسط بزرگراه تشبيه كردند.
اميدوارم
همه با هم دست به دست داده و براي يكبار هم كه شده، فقط به محكوم كردن اين
اقدام شرم آور و حرمت شكني آشكار بسنده نكرده و تا عزل مقام يا مقاماتي كه
در اين حادثه، فرمان آتش را صادر كرده اند، كوتاه نياييم.
اگر
امروز کاری نکنیم فردا دیر است، درختان ریشه کن شده باغ گیاهشناسی نوشهر
را دیگر هیچ کس نمیتواند دوباره مستقر کند حداقل کاری کنیم که شاهد ادامه
این فجایع زیانبار و يا تکرار آن در مکانهاي ديگري در میهن اسلامی خود
نباشیم.
در همين باره:
- براي تعريض جاده ضرورتي به تخريب باغ نبود!
- باغ گياهشناسي نوشهرازذخايرملي است.

به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.