چرا مردم اشتوتگارت ميتوانند؛ اما مردم نوشهر و مريوان و سمنان و ... نميتوانند؟!
ماجراي
آن دو تصوير را كه يادتان هست! نيست؟ قرار گذاشتيم كه در بارهي مردمي
صحبت كنيم كه شجاعانه به استقبال باتوم و گاز اشكآور و آب داغ ميروند،
اما از خواستهي خويش عقب نمينشينند. قرار گذاشتيم تا ذهنها را شخم زده و
بپرسيم: مگر آنها از چه هدف و آرماني ميخواهند دفاع كنند كه به خاطرش از
جان و مال و آسايش شان اينگونه ميگذرند؟!
اينك، هنگامهي وفاي به عهد
است و ميخواهم برايتان بگويم: آن مردمي كه در تصاوير ميبينيد نه براي
افزايش حقوق، نه براي مسكن، نه در اعتراض به تورم و گراني، نه براي اشتغال و
نه هيچ خواستهي اقتصادي ديگري گردهم جمع نشده بودند! بلكه آنها شهروندان
عادي شهر اشتوتگارت هستند كه در اعتراض به قطع 25 اصله درخت در يك پارك
اجتماع كرده بودند!
باورتان ميشود؟
آن شهروندان در اعتراض به طرح
بزرگ 7 ميليارد يورويي موسوم به اشتوتگارت 21 كه ميخواهد با احداث شبكه
مترو، اين شهر را در كمترين زمان به قلب اروپا پيوند دهد، دور هم جمع شده
بودند. طرحي كه مي تواند اشتغالزايي فراواني در منطقه ايجاد كرده و به
رونق كسب و كار بيانجامد. اما اينك مخالفتها حتا از اشتوتگارت هم فراتر
رفته و به كل كشور آلمان رسيده، به نحوي كه تازهترين نظرسنجيها حكايت از
آن دارد كه 53 درصد از آلمانيها با اين طرح مخالف هستند. وضعيت چنان براي
حزب حاكم به رهبري آنجلا مركر خطرناك شده كه بسياري بر اين عقيده هستند كه
حزب حاكم دموكرات مسيحي ممكن است در انتخابات آينده سقوط كرده و حزب سبزها –
كه مخالف اين طرح بوده و ميزان محبوبيتش از 12 درصد به 32 درصد افزايش
يافته است - بتواند يك دولت اعتلافي را براي نخستين بار در آلمان پديد
آورد.
و همهي اين تحولات براي آن است كه مردم اشتوتگارت مايل نيستند
چنين هزينه گزافي بر شهرشان تحميل شده و در نهايت، 300 درخت را از دست
بدهند!
چرا پارک مّلی کویر به بهانهی استخراج نفت، مورد حرمتشکنی قرار میگیرد، یا جنگلهای مریوان در معرض شدیدترین آتشسوزی یک قرن اخیر قرار میگیرند، یا دریاچه ارومیه میرود تا برای همیشه با تاریخ پیوند یا ... ولی همهی ما همچنان ساکت هستیم؟
کلام آخر را از زبان جبران خلیل جبران میگویم:
«دريغ بر ملتي كه دَم برنميآورد، مگر هنگامي كه در تشييع جنازه گام برميدارد؛ خود را نميستايد، مگر در ميان ويرانههايش؛ و عصيان نميكند، مگر هنگامي كه گردنش در ميان تبر و كنده قرار دارد.»
به راستی چه فاجعهی دیگری باید در محیط زیست ایران رخ دهد تا ما بیدار شویم؟!
مؤخره:
دیروز - جمعه 14 آبان - با دکتر محمد جعفری، رییس سابق دانشکده منابع طبیعی کرج و مشاور عالی دکتر علی سلاجقه گفتگو کردم. ایشان ضمن ابراز انزجار از افرادی که در این جنایت سهیم بودهاند، قولهای بسیار خوبی به نگارنده داد و از خبرهای خوشی نوید دادند که ظرف چند روز آینده به گوش خواهد رسید. امیدوارم چنین شود و متجاوزین به باغ اکولوژی نوشهر بدون هیچ مماشاتی به سزای عمل جنایتکارانهی خود برسند.
بیاییم همه برای محمد جعفری دعا کنیم تا بتواند به وعدههای خود سزاوارانه عمل کند.
در همین باره:
- چرا مردم اشتوتگارت ميتوانند؛ اما مردم نوشهر نميتوانند؟! – محمّد درویش
- شورای تامین نوشهریک روز پس از تخریب باغ گیاهشناسی، مجوز صادر کرد!
- دانشگاهیان در اعتراض به تخریب باغ گیاهشناسی نوشهر طومار امضا کردند
- کسی که دستور قطع گیاهان را داده طبق احادیث مفسد فی الارض است!