هفته گذشته و در مسیر بازدید از ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی خجیر، از قلب منطقه حفاظت شده جاجرود واقع در شمال خاوری پایتخت ایران و در کنار پارک ملی خجیر گذر کردم و با مشاهده‌‌ی این صحنه‌های آشنا، دریافتم که آسمان هر کجا همین رنگ است!
    وقتی درجه‌ی پایبندی به تعاریفی چون منطقه حفاظت شده و پارک ملّی در بیخ گوش رییس سازمان حفاظت محیط زیست کشور اینگونه است، دیگر چه انتظاری باید از لکنت‌های مدیریتی حاکم برمناطق حفاظت شده ما در کرمان و کهکیلویه و بویر احمد و بوشهر و ... داشت؟!

    یاد سخن استاد بهرام سلطانی افتادم که برایمان نوشت:
    چنین عرصه‌های حفاظت‌شده‌ای را باید پارک‌های کاغذی نامید و بس!