طنازانه ترین پارادوکس در دادگاه لاهه!
این
تصویر امروز بارها و بارها از صدها شبکهی تلویزیونی و رسانههای مجازی
بینالمللی پخش شد، تصویری که نشان میدهد پای یکی از ثروتمندترین و
مشهورترین مدلهای زیباروی جهان به نام خانم Naomi Campbell
به دادگاه جنایت جنگی در لاهه باز شد تا برای قضات کارکشتهی این دادگاه
بینالمللی توضیح دهد که ماجرای هدیهی گرانقیمت و الماس نشانی که از جناب چارلز تیلور، قصاب خونریز لیبریا دریافت کرده است، چه بوده است؟
با این وجود، دلنوشتههای درویش، کاری به اصل ماجرا
ندارد! و اصلاً پیگیری موضوع هدایای دیکتاتورهای جنایتکار تاریخ به
زیبارویان، هرگز در شمار موضوعات مورد علاقهاش قرار نداشته است! داشته
است؟
بلکه
اینجا میخواهم صرفاً از بخت بدِ آن مأمور مسئول سوگند گرفتن از خانم کمپل
گفته و از آن کارمند مظلوم دادگاه لاهه دلجویی کنم که شاید به خواب هم
نمیدید، روزی عدم تناسب حیرتانگیز تظاهرات دیداریاش در کنار یکی از
متناسبترین موجودات روی زمین، اینگونه محکی عدالتگریزانه و ناجوانمردانه
بخورد! نه؟
راستش گاه میاندیشم که شاید قرار گرفتن این کارمند نافرم برای سوگند گرفتن از این ستارهی مشهور خوش فرم، یکی از شروط پذیرش حضور در دادگاه توسط خانم کمپل بوده است تا بدینترتیب، همچنان هیت بیزینسش - حتا در شرایط لاهه - افزایش یابد!
و
در این میان، آنچه که البته در این هیاهوی رسانهای فراموش میشود، نام
رهبران و بزرگانی است که روزی در کنار این خونریز نسلکش و بیرحم تاریخ
ایستاده و عکس یادگاری گرفتهاند!


به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.