یک خبر خوش برای گاوها از کاتالونیای اسپانیا!
همین سه روز پیش بود که با حیرت و افسوس از این رسم ناخوشایند و غیرقابل باور
ماتادورها در اسپانیا گله کردم و با تأسف از تداوم چنین حرکتهای
خشونتطلبانه و گاوستیزانهای در قلب اروپای متمدن ابراز ناامیدی و
نارضایتی و شگفتی و افسوس کردم.
پیشتر هم از دوستانم در مهار
بیابانزایی خواسته بودم تا به این کمپین اینترنتی پیوسته و مراتب انزجار
خویش را از سوزاندن شاخ گاوهای زنده در اسپانیا اعلام دارند.
اینک اما خوشبختانه توسط یکی از خوانندگان عزیز مهار بیابانزایی به نام آقای مجید ملوحی، خبردار شدم که نمایندگان پارلمان ایالت کاتالونیا، به عنوان مهد ماتادورهای اسپانیایی، سرانجام در یک رأیگیری فشرده توانستهاند با اکثریت 67 رأی موافق در برابر 59 رأی مخالف، نخستین گام را برای ممنوعیت دایم گاوبازی در این کشور بردارند.
جالب آن که این رأی حاصل تلاش گروههای فراوانی از مردم اسپانیا بوده که به شدت با مراسم گاوبازی در این کشور مخالف بوده و آن را آیینی غیر انسانی میدانند که آبروی کشور و مردم و تمدن اسپانیا را در جهان خدشهدار کرده است. آنها کمپینی مرکب از 168 هزار امضاء تهیه کرده و به نمایندگان خویش در پارلمان کاتالونیا دادند. همچنین پس از رأی مثبت پارلمان کاتالونیا، اینک نماینده گروه طرفداران لغو گاوبازی – آقای Leonardo Anselmi – اعلام کرده که حرکت اعتراضی خویش را ادامه میدهند تا آن که در سرتاسر خاک اسپانیا این مراسم خونریز برای همیشه پایان یابد.
درود بر انسانهایی که اینگونه میکوشند تا حرمت همهی زیستمندان عالم حفظ شود.





به «مهار بيابانزايي» خوش آمديد؛ تارنمايي كه از 12 فروردین 1384 کلید خورده است و تاکنون جوایز متعدد منطقهای، ملّی و جهانی بدست آورده؛ از جمله: در آبان 1385 و اردیبهشت ماه 1387، عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی ایران را بدست آورد؛ در فروردین ماه سال 1389 به عنوان سومین وبلاگ محبوب محیط زیستی جهان در سال 2009 انتخاب شد؛ در دوم اردیبهشت 1392، وبگاه نخست محیط زیستی پایتخت در جشنواره مشکات برای سال 1391 شد و سرانجام در 17 اردیبهشت 1392، برنده عنوان برترین وبلاگ به انتخاب مردم در اجلاس جهانی رسانهها برای سال 2013 شد. محمّد درویش در این محیط مجازی ميكوشد در گام نخست جايگاه محيط زيست را در سبد اولويتهاي راهبردي كشور، به منزلگاهي درخور ارتقاء بخشد؛ و در گام بعدي ثابت كند كه بخش پهناوري از زيستبوم وطن، همان قلمرو برهنه و سوزان ماسههاي بادي و شورابهاي كويري و كلوتهاي سر به فلك كشيده و نبكاهاي استوار عرصههاي بياباني، ميتواند پايدارترين و غنيترين صندوق ذخيرهي ارزي ايرانيان باشد. به شرط آنكه بكوشيم با نفي «بيابانزدايي»، از بيابانيشدن زيستبومهاي تالابي، جنگلي و مرتعي خويش جلوگيري كنيم.